24 September 2019
Anne kwam
gisteren met grote verhalen thuis.
Prachtig
om hem zo enthousiast te zien en te horen. Er was een groep jongeren van een
school bij hen op de Vierackers geweest en dat waren geweldige jongens. Niet
alleen qua lengte, ook heel fatsoenlijk.
Hij had
een groepje mogen rondleiden in het gebied rondom de Vierackers. Het was
letterlijk een rondje geworden. Zo enthousiast zag ik ‘m niet eerder. Daar houd
ik van.
“Eén van
de jongens was wel over de twee meter”, vertelde hij lachend.
Dat zijn
leuke dingen voor de mensen (volgens Paul van Vliet).
Dat hij
die verantwoording kreeg, heeft hem zo goed gedaan, dankjewel Liesbeth. Je hebt
het zo druk, ik durf je niet meer rechtstreeks te benaderen. Ik hoop echt, dat
er weer snel stagelopers komen en jij weer wat ruimte krijgt.
De zon
schijnt, dus een goed begin van vandaag.
Tsjerk
kwam Anne badderen en dronk snel een kopje koffie mee.
Altijd
gezellig, dat onze Tsjerk komt en gaat. Snel en zeker, alles mogen zeggen tegen
hem, hij staat met raad en daad voor ons klaar.
Nog te
koud om de wandeling voor vandaag te starten en dan maar hopen, dat het
vanmiddag nog zo droog is, dat we de wandelschoenen aan kunnen en maar weer een
ander rondje proberen.
We komen
al overal.
Gistermiddag
na de Vierackers zelfs nog een klein rondje gedaan en vele mensen groeten, wij
groeten terug en Anne zegt: “We worden bekend op deze manier!”. Dat bracht mij
aan het lachen en denken, als de bonte hond?
Het is
waar, we beginnen altijd vanuit ons huis, dus....daar gaan ze weer. Wij
herkennen niemand, oftewel, zien wel vaak dezelfde mensen, maar kennen hen
niet.
De lunch
zit erin, snel de wandelschoenen aan en gaan.
De Wibra
staat op ons program. Een vest terugbrengen, de L is te groot. Net zo’n loopje
voor ons. We hebben er zin in.
Temperatuur
is om één uur het hoogst en dat is nu.
Morgen is
er weer een dag, deze sluit ik nu af.
FRAN
No comments:
Post a Comment