17September 2019
De dinsdag is vol verwachtingen.
Tsjerk komt Anne wassen, de eerste binnenkomer.
Daarna komt Thea met Fleur, daar zie ik ook naar uit. Ze loopt al en ik
heb haar nog nooit gezien. De kleindochter van de dochter van m’n overleden
broer.
Ingewikkeld? Voor mij niet.
Tsjerk is geweest en Thea en Fleur kwamen. Van Tsjerk geen foto gemaakt,
durfde ik niet vragen, maar hij was weer grandioos, Anne’s navel is weer
schoon, zelfs z’n weelderige haarbos. Dankje Tsjerk.
En toen...en toen... kwam Thea met Fleur. Dat was toch zo leuk, wat een
enig kind. Daar hebben we foto’s van.
En...je raadt het niet, we hadden nog een oude skelter. We lieten ‘m
zien en ... verkocht. Gewoon gegeven, dat ouwe ding.
En aan wie zou ik ‘m het liefst geven? Aan Thea en haar kleinkinderen.
Nooit gedacht, dat ze ‘m zouden willen hebben.
Fleur was er helemaal weg van, maar had de pootjes nog tekort. Ook daar
is een foto van. Hopelijk stuurt Thea de foto’s nog.
We zwaaiden hen uit en dat prachtige poppetje zwaaide, gaf ons zelfs een
kusje.
Tot de volgende keer? Graag.
Daarna kwam Doré, onze mooie hulpvaardige Fysiotherapeute. Ze kwam, zag
en overwon.
En dan komt er nu “De troonrede”.
Misschien geen goed nieuws, we
moeten het er maar mee doen.
Daar wachten we niet op.
Zover zo goed...
Zover zo goed...
FRAN
No comments:
Post a Comment