17 Augustus 2020
Gisteravond
laat een beetje onweer, wat hier onrust in huis veroorzaakte.
Logisch,
het komt niet geregeld voor, dus lijkt nieuw voor Anne. Overal lichtflitsen,
voor en achter en opzij.
Ik snel
naar hem toe en uitleggen, wat er precies aan de hand was. Gelukkig, de
herinnering kwam boven en liet ie zich zo weer naar bed begeleiden.
Verder
een prima nacht, even heftige slagen van donder en dat was het. Alle ramen en
deuren dicht en dat viel tegen. De warmte was nog lang niet uit huis.
Ik meen
toch echt, dat ik vannacht alle ramen boven open heb gedaan na het onweer. Mooi
niet. En warm.
Pas nu
kom ik tot de ontdekking, alle ramen waren dicht. Zo zie je maar weer, dromen
zijn bedrog.
Vanmorgen
al vroeg was Anne zich weer aan het scheren voor een dagje Vierackers. Nu is
het rustig en nu is het tijd om op te staan.
In alle
rust tik ik m’n wel en wee in en heb nog tijd over.
Wie zal het zeggen? Wij doen ons best, daar
zal het niet aan liggen.
We zitten
klaar voor de bus. Soms is ie vroeg, soms laat.
Ik zal de puzzel in de krant
maken, kan ik bij Anne zitten wachten.
De
puzzel, eens heel gemakkelijk, tegenwoordig zo moeilijk!
Ik word steeds
stommer, dat helpt me niet in ontwikkelen, mijn hersenen laten werken. Heb ik
die nog?
De bus
ging, Anne ging mee en Ilona, mijn hulp, kwam. We bepraten vele dingen en komen
altijd in tijdnood.
We gaan
samen op pad, even de warme bakker bezoeken in Kloosterveste, heeft ze nog
tegoed.
Daarna
doe ik even boodschappen bij Lidl en ben op tijd terug voor Anne.
Wat kan
een mens het druk hebben...
FRAN
No comments:
Post a Comment