Goeie nachten zijn zalig...

1 Augustus 2020

Goeie nachten zijn zalig, die had ik net even nodig...

Ben nu weer fris en vrolijk en kom beneden ook weer een geweldig aardige man tegen, die ik dus liefdevol tegemoet treed.

Wat een verschil. Deze man heeft in zijn dementie/alzheimer zoveel verschillende persoonlijkheden. Zou ik er nog aan wennen? Nee, maar het moet, ik zal er aan moeten wennen.

Vanmorgen kwam Yuwen weer om de hoek. Ze is erg lief voor Anne en zij en ik begrijpen elkaar goed. Wisselen af en toe persoonlijke dingen, het voelt prima.

Ze bleef een kopje koffiedrinken

Daarna dronken wij samen nog een kop koffie en de morgen is weer voorbij. De lunch laat op zich wachten.

Ik haast me naar beneden en zal wat lekkers maken, het is zaterdag. Die dag vind ik altijd bijzonder.

Misschien is vandaag een betere dag voor een wandeling?

Geen wandeling voor mij en dus ook niet voor Anne.

We zitten buiten, het was even moeilijk Anne te overhalen, maar die troela zit er nu te krantlezen en af en toe slaapt hij. 

Het is natuurlijk ook heel wat anders dan wandelen.

De krant ontbreekt op het plaatje, toch komt het in de buurt. 

Anne met z’n bruine ogen en ik met m’n groene kijkers.

Geen zon meer te zien en de wind voelt heerlijk, dus....toch een ommetje gemaakt en we/ik voelen/voel me als herboren.

Nog op ons bankje gezeten.

Het bankje tegenover m’n schoonzus haar onderkomen. We zien haar nooit, maar het idee hé?

Inmiddels gegeten met als extra ieder een kopje soep, Anne kip en ik champignon.

Ik denk nu maar te stoppen, de stemming daalt en zie ik geen tijd meer om hier te komen.

Morgen is er weer een dag.

FRAN