Nog niet uitgeblust...

5 Augustus 2020

M’n besluit staat vast, niks is snel te regelen, dus doe ik m’n best om niet uitgeblust te raken.

Anne is erg volgzaam, alsof hij voelt, dat ik anders ben. Heus, ik doe m’n best, toch voel ik me heel koud van binnen.

Gisteren een telefoontje gehad van Annelies (alleen haar gezicht ken ik), dat in Beilen een plek voor Anne is. Dat gaan we niet doen. We gaan door tot het gaatje en misschien moet ik wat ruimer gaan denken en me niet zo vast houden aan Cere-state.

Iedere plek is goed, als het Assen maar is.

Pas is Anne met chauffeur Peter op pad gegaan en dub ik, wat ik zal gaan doen, boodschappen of in bed.

Ik koos voor boodschappen, Denise van I care belt nog of komt langs, dat is me niet helemaal duidelijk. Boven hoor ik geen bel en nu ben ik alweer terug. Ga even boven op het dekbed op Anne’s bed liggen. Rust ik ook uit.

Als je slaapt, hoef je niet te denken en slapen wil ik heel graag. Toch goed bezig geweest, boodschappen weer binnen.

Ik heb geslapen, als een uitgebloeide roos. Het heeft me goed gedaan.

Inmiddels is Ronald geweest, iets aan m’n computer gedaan. Hij loopt als een lire, oh wat zijn we heden blij.

Sonja kwam nog langs met prachtige gladiolen, paarse. Ik probeer er een foto bij te doen.

De foto is niet op de plek, waar hij echt staat te sieren, de foto moest in het licht genomen.

Snel maakte ik gebakken aardappelen met iets heerlijks er door en Anne smulde. Later die avond was ik boven, deze blog intikken, Anne heel zielig onder aan de trap.

Meteen riep ik: “Ja, ik weet het al, je hebt een bloedneus”. Het was waar. Ik ben zo labiel als de pest. Ronald staat alweer in de startblokken, maar Sonja tipte me een nummer door. Ik wilde graag een verpleegkundige bellen en via via is dat gebeurd.

Het werd Ina, een pittige dame, heel lief, maar doortastend.

Ze kwam zag en overwon. Heeft er een nieuw wat in gedaan, maar meldde wel, dat als het weer gaat bloeden een arts moet komen. Zo’n neustampon is erg gevaarlijk in de neus te stoppen, dus alsnog naar het ziekenhuis.

Een mooi gezegde als slotrede, het komt me de neus uit.

FRAN