23 Oktober 2019
Was even
langer wachten tot het busje kwam.
Een
nieuwe chauffeur, geassisteerd door Ymke-Zijlstra.
Ik was
z’n naam alweer vergeten, maar niet wie hij is. Een praatgraag mannetje,
logisch, dat niet alles zo snel gaat.
Anne was
er wat onrustig van. Ene Jan zal hem verder vervangen en die lijkt me een stuk
rustiger.
We will
see.
Nu vlieg
ik om de boodschappen en dat worden er nogal wat, dus snel de fiets uit de
garage en fietsen maar.
De
schuifpui deed goed z’n werk, geen storende lichten van buiten naar binnen,
jammer dat het zo lang moest duren. Ook het rammelen van harde wind is over,
jeetje wat een voordelen allemaal.
Boodschappen
gedaan, belletjes afgehandeld en nu is het wachten op het busje, liefst met
Anne erin natuurlijk.
Even
vergeten, stofzuigen MOET nog.
Even de
mouwen omhoog, in de handen spugen en vooruit met de geit.
Het zit
erop, m’n rug.....poeh hé, ik kan het echt niet meer.
Ik ga even liggen, ik heb
nog een uur. Soms lukt dat en is de pijn milder.
Nu toch
echt wachten op het busje.
Ik hoop,
dat Anne een hele fijne dag heeft gehad en alle rust is weergekeerd.
FRAN
No comments:
Post a Comment