26 Oktober 2019
Anet van I care heeft voor mij iets op m’n tablet gezet, zodat ik kan
zien, wie er komt.
Vandaag is dat Tsjerk. Als ik heel eerlijk ben, maak ik een
vreugdesprongetje. Hij is snel en accuraat en bovendien een aardige vent.
Dus meer dan welkom.
Voor Anne kocht ik gisteren een appeltaartje en dat treft Tsjerk dan weer.
Een poosje was hij aan de eierkoeken, maar die blijven achter als ik de
appeltaart aanbied.
Anne doet het goed, de onrust van gisteravond is weer voorbij. Toch
boezemt me dat altijd angst in, als hij niet weet, dat ik zijn Froukje ben, het
huis waarin we leven hem vreemd is en z’n teksten vreemd en verwarrend klinken.
Maar vandaag begint goed, sinds onze rolluiken er zijn, slaapt Anne
langer, zo ook vanmorgen. Ik had ons ontbijt en alles eromheen al voorbereid en
zat in Anne’s stoel naast zijn bed te wachten tot ie wakker werd.
In het tekentje wat Anet op m’n tablet geplaatst heeft, kan ik zien hoe
laat Tsjerk komt en hadden we tijd genoeg.
De dag is begonnen.
Het is inmiddels
later en later en bedenk ik een boodschap. Puntpaprika’s van de markt. Ronald
gebeld, of hij ons wil brengen, dan lopen we terug.
En zo geschiedde.
M’n rug voelt met
lopen echt beter dan dat ik op de stoel blijf zitten. In huis lopen? Dan moeten
we eerste verhuizen naar een groter huis.
Thuis van weggeweest
en hopelijk heeft Anne ook genoten. Het was niet koud maar wel winderig, harde
wind klinkt beter. Terug twee bankjes aangedaan en hier zijn we weer.
Die ouwe van mij doet
het nog super.
Weet je wat? Ik bak
hem straks een hamburger op brood.
(Maar...) Ik neem er
zelf ook één.
FRAN
No comments:
Post a Comment