30 September 2019
Het is
nog geen negen uur en m’n tong hangt nu al op m’n tenen. Anne was niet vooruit
te branden en in alles had ik ongelijk.
Dan hoor
ik Sonja en weet hoe ik het moet doen.
Maar het
zeggen en niks meer is anders dan met Dementerende patiënten leven, dat is een
tweede. De uitlatingen zijn best raak en dat prikkelt wel, zal ik je zeggen.
Wat ik
met dit begin wil zeggen: Zo fijn dat Vierackers bestaat met lieve geduldige
Liesbeth, Anneke en Annelies. Wat zou ik zonder hen moeten beginnen?
Even
puzzelen, m’n hoofd leeg maken.
Gelukkig
komt Ilona, m’n hulp, we hebben elkaar altijd veel te vertellen, heel andere
verhalen en dan leef ik weer op.
Vooral
handwerken raakt ons beiden, dat is super. En....er moet nog wel het één en
ander gebeuren.
Ilona is
er, we hebben al een kopje koffie op en wat bracht die schat mij? Een heel
apart vest. Ze haakt veel en heel mooi. Hier is de foto. Het garen had ik haar
gegeven, niet om voor mij wat te haken. Blij ben ik er wel mee, zo’n apart
model.
Is ie net
prachtig? Ik ben er zo blij mee. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Het maakt
m’n hele dag weer goed. Nu nog hopen, dat Anne ook weer blij terugkeert.
Nog een
vraagje aan Anneke, je maakt zulke lekkere soep. “Dat kan ze zo goed”, volgens
mijn Anne. Misschien leen ik ooit het recept, maar durf m’n blogs niet meer te
zenden.
Volgens Anne hebben jullie het veel te druk.
Daarna
meld ik nog even het laatste nieuws over de Vierackers en Anne en dan stoppen
we.
En daar
is ie dan, Anne v.d. Meulen. De hele route weer rond gereden, maar in een
bovenste beste bui hier weer afgezet. Ik ontvang hem weer met open armen. Soms
kunnen we niet met elkaar en niet zonder elkaar, zullen we het daar maar op
houden?
We eten
groentesoep op verzoek van hem en dat vind ik superleuk om te koken, treffen we
dat beiden even?
Jazeker,
dat treffen we beiden.
Ik hoop, dat mijn soep gelijk kan staan met
die van Anneke van Vierackers. Want zij kan het super-goed volgens Anne.
Ik doe
m’n best...
FRAN
No comments:
Post a Comment