9 Januari 2020
Tegen half elf kwam
Kirsten Anne wassen. Nog even Gelukkig Nieuwjaar gewenst, het kan voor mij deze
hele maand nog, zeker weten.
Goede wensen zijn
altijd WELKOM.
Kirsten is nog een
jonge vrouw, met lange blonde haren in een paardenstaart en ze is lief voor
Anne. Ze is hier welkom.
Vandaag klonk weer
een heel apart zinnetje uit haar mond, nl. viese vozelen, zoiets.
Af en toe vertellen
we elkaar wel leuke dingen en van haar kreeg ik onlangs een mooie foto in
Volendam gemaakt. Het doet me zo herinneren, dat ik zelf met een toenmalig
vriendje in Volendam ben geweest, logerend bij m’n zus in Amsterdam en er ook
een foto van is gemaakt. Graag had ik die er nu bij gehad, maar door
rugproblemen laat ik het zoeken van de foto achterwege.
De foto van Kirsten
en Floran doe ik hier wel bij.
Het was al even
geleden, dat zij en haar man er waren, maar voor iedereen blijft de foto nieuw,
toch?
Kirsten, je deed je
werk weer goed, verdiende je kop koffie en voor jou maak ik deze blog. Of ter
ere van jou, zo kan ik het beter noemen. Anne vindt je een geweldige hulp, maar
haarwassen mag je niet. Dat doet onze Tsjerk, niemand doet dat beter.
Misschien lukt
vandaag na de Fysio-therapeute nog een kleine wandeling, we zullen het zien en
beleven.
Doré kwam Anne weer
even met z’n spieren laten werken en .... ik mocht een foto nemen. Anne in
actie, dus niet duidelijk te zien, maar wel te begrijpen. Ze zijn zo goed
samen.
En dan wachten we een poos en
proberen nog een ommetje te maken. Ik probeerde Anne actief te krijgen, samen
met mij of eventueel een dag meer bij de Vierackers, maar dat werd heel ver weg
gesmeten.
Ik was blij, dat Doré kwam en zij
uit kan leggen, dat het een vraag was en geen moeten. We zitten elkaar soms
behoorlijk op de lip. Ik wil wel wijzer zijn, maar dat lukt me niet altijd. Hij
ligt soms behoorlijk dwars en wil alleen het verkeerde zien. Angst denk ik.
Voor vandaag is m’n blog klaar en
zal ik ‘m delen met de genoemde personen.
Duim maar alvast voor onze
wandeling. Z’n spieren zijn in ieder geval goed los, dankje Doré.
FRAN
No comments:
Post a Comment