Fysio/Jumbo...

24 Januari 2020

Eerst nog Fysio-therapie en daarna de sokken erin en naar Jumbo.

Ook deze dag is tot nu toe een geweldige.

Wel waren we bij thuiskomst, deur al open, de sleutels kwijt. Gelukkig, dacht ik, dat heb ik gedaan.

Alles binnenste buiten gekeerd, niks, nada.

Uiteindelijk dan toch Anne’s zakken onder de loep genomen, ook niks. Dit kan niet.

De boodschapjes nog weer na gelopen en dan toch Anne z’n zakken van z’n vest gevoeld en helaas, daar zat ie in. Toch weer bij hem. Ik had graag de schuld op me willen nemen, maar dit was overduidelijk.

Gelukkig nam hij het niet te zwaar op. We lachten er om.

Later was ie z’n bril kwijt. Ik zoek dan maar niet mee, laat ‘m even aanmodderen. Een paarse brillenkoker, daar hoort ie in.

“Nee, leeg”, zegt Anne. Hij zoekt nog een poosje. Ik wilde net ook even m’n best gaan doen en al bedenken, waar hij geweest was.

Hij kijkt weer in de brillenkoker en wat zit erin? De bril. Wie heeft dat gedaan?

Als het niet erger wordt. Alles gaat verder lekker. Vanavond komt Ronald nog.

Daarna maak ik dit verhaal af en stuur ‘m naar Greet/Grytsje. Tot nu toe ben ik dik tevreden.

Ronald en Desmond kwamen samen. Dat was wel even fijn. Anne was de rust zelve en dat is misschien wel goed geweest, want nu is ie nog steeds rustig en weet zelfs, dat ie thuis is.

Ik help hem met van alles, ook de pufjes en neusspray. Maak z’n voeten warm met Vicks, sluit af, verstop de sleutels en tik dit verhaaltje af.

En...ben nog steeds blij.

FRAN