15 Januari 2020
Vandaag
was een dag met gesprekken en nadenken.
Door hoe
ik tegenwoordig functioneer, wordt me aangeraden veranderingen toe te passen.
Het was
een fijn gesprek en uiteindelijk heb ik ook besloten, dat een verandering beter
is voor ons beiden, wil ik goed genoeg kunnen blijven voor mijn Anne.
Door
vermoeidheid ben ik niet altijd de lieve mantelzorgster en dat is toch
eigenlijk, wat ik zou willen zijn.
Nog
steeds voelt het voor mij, dat ik Anne afwijs als ik uiteindelijk een
beslissing neem.
De beslissing zou dan betekenen, dat Anne vijf dagen i.p.v.
drie dagen naar de opvang bij de Vierackers zou moeten zijn. Zelf hanteer ik
altijd de woorden “Niks moet, alles mag”, maar dat schijnt nu niet van
toepassing te kunnen zijn.
Nu wordt
het misschien, eens gekozen, blijft gekozen?
Ik vind het een zwaar dilemma. Wat zegt dit
over mij?
Het
gesprek van vanmorgen was een goed gesprek, het opende m’n ogen. Ik heb nog
veel te leren en ben vaak te snel van stof.
Zeg m’n
zegje en ontdek pas later, wat mijn woorden kunnen doen met een dementerende
man. Het is zo moeilijk het goed te doen.
Heus, ik
doe m’n best, maar heb deze richting nooit gekozen voor m’n beroep. Ik ben erin
verzeilt geraakt.
Het lijkt
nu meer op “Alles moet, niks mag”.
Voor
vandaag voelt dit voor mij meer dan genoeg.
Een
nachtje slapen?
Bij deze
dan...
FRAN
No comments:
Post a Comment