11 Maart 2020
De enige echte verjaardag-datum van Anouk, een appje is al onderweg.
Onze nacht was goed, meer dan goed. Anne heeft dus geen nadelige
gevolgen ondervonden van de drukte van gisteren. Doen we het eens over met z’n
allen? Ik houd van zulke dagen, laad ik me weer helemaal op.
Anne is weer naar de opvang en ik doe huishoudklusjes. Eigenlijk jammer,
de zon schijnt en nodigt uit om te komen. Straks dan maar.
De was hangt, nogal veel, steeds denk ik, deze week wordt het minder,
het tegendeel is waar. Ik denk, even hardop, als we geen wasmachines hadden,
was ik al lang het hoekje omgegaan. Wassen op de hand zoals mijn moeder? Ik
moet er niet aan denken. Nu leef ik al langer dan zij leefde, dankzij de
moderne apparatuur.
Toch even door de wind geweest, lekker een ommetje gefietst, wel op m’n
e-bike natuurlijk. Het ouwe mens kan niet meer anders.
Anne is weer thuis en had een goeie dag, had ook gewandeld. Met deze dag
en de afgelopen nacht ben ik dik tevreden.
Deze avond is minder gezellig. Het is nog vroeg in de avond, Anne heeft
buikpijn, wil geen toetje. Uiteindelijk heb ik wel z’n vitaminedrankje mogen
geven en zonder mopperen is dat naar binnen gewerkt.
Nu ligt ie in bed en dan is er beneden geen plek meer voor mij en
sluiten we deze dag op die manier af. Dus toch niet alles is zo goed gegaan als
ik hoopte.
We aten hutspot, kan dat de reden zijn? Vijf minuten na het eten al?
12 Maart 2020
De donderdag, die we vanaf nu gaan schrappen. Geen wasgedoe meer op deze
dag, dit is de laatste.
Deze dag ging overigens prima, Rita was onze was-mevrouw en dat is lezen
en schrijven met haar. Ook de chauffeur is nu gewend, denk ik, hoop ik. Ben
even een praatje gaan maken.
Waarom hij zo moest lachen, begrijp ik minder, misschien zei ik weer wat
op z’n Leeuwardens. Het zij zo.
We lagen er gisteravond gloepens vroeg in. Ik kon het niet langer
aanzien, zo’n zielig hoopje mens hangend in z’n luie stoel.
Vanmorgen wel vroeg weer onrust in de tent en dat is te begrijpen. Over
gisteravond geen woord meer gewisseld en volgens mij beginnen we opnieuw.
Gisteren is afgesloten. Ook ik mag het vergeten.
Zal ik jullie eens wat vertellen? Ik ga douchen, mijn tijd en daar ben
ik alleen baas over. Wie komt m’n rug wassen?
Een poos boven gebleven, ik ben er niet uit geweest. Op Anne gewacht en
het busje kwam, ik de jas aan en wat staat er voor m’n deur? Viooltjes, twee
potten vol met prachtige paarse viooltjes. Wie oh wie heeft me dat moois gebracht.
Geen appje, geen e-mailtje, geen telefoontje. Ik ben de deur niet uit
geweest. Boven hoor ik de bel bovendien niet.
Hier kan ik nog wel een dag en een nacht aan denken. Wie is zoooooooo
lief geweest?
Sonja kwam nog langs en wat bleek? Haar Jan had de viooltjes gebracht en
dit ouwe mens heeft niks gehoord en gezien. De deur is altijd op slot, als ik
alleen thuis ben. Dankjewel allebei. Ze zijn prachtig. We zijn er blij mee.
In het verleden kochten Kina en ik viooltjes voor ons tuintje. Samen met
de nieuwe buurman lijkt het nu wel een verwaarloosd graf. Kina, wat mis ik je.
Ook nu breng ik Anne weer vroeger in bed. Hij ziet er moe uit. Ronald en
Desmond zijn nog geweest en dat voelde weer super, alhoewel Ronald z’n darmen
weer op de hobbel had. Een geregeld terugkomend iets.
Verzorg Anne en dan nog even tandenpoetsen. Dat doet en kan hij zelf.
Komt weer vanuit de keuken naar de kamer en zegt: “Ik zoek de kwast”. Ik
weet meteen, wat hij bedoelt, loop mee naar de keuken en pak z’n tandenborstel
en zeg: “Hier is je kwast, Anne”.
Deze dag is weer volbracht, nu de nacht nog.
XXX FrAn
No comments:
Post a Comment