18 Maart 2020
Wederom staan we op met zon. Ik geloof, de spierpijn valt mee. Vandaag
twee keer wandelen?
Tot drie uur hebben we tijd, daarna komt onze schoondochter ons/Anne
helpen met snoeien van een omvangrijke vlinderstruik.
De overburen zijn tot nu toe steeds ons voorbeeld geweest. Als zij gaan
snoeien, volgden wij hun voorbeeld. Sonja deed het vorig jaar. De tuin blijft
ons zorgenkindje.
Er is ons beloofd, dat iemand zou komen kijken om eventueel een handje
te helpen.
Ik denk, dat ie zo geschrokken is en rechtsomkeert is gegaan en ... kan
me er wat bij voorstellen. Anne vindt de tuin een enorme uitdaging, maar door
z’n spierziekte is hij niet meer in staat. Hij dacht samen met een vrijwilliger
iets te kunnen ondernemen. Het hoeft niet voor niets, maar zo heten ze nu
eenmaal, “Vrijwilligers”.
Na de koffie rennen we van huis en gaan een heerlijk ommetje. Gisteren
ging niet alles zo ik mij wenste, dus ik maak me niet teveel illusies, dat Anne
gaat, zoals ik zou willen. Het is soms net een harlekijn. Trek je aan rechts,
gaat hij links en andersom. Toch nog een beetje Anne van weleer, ik moet het
leren waarderen, ook al is het lastig.
Vanmiddag komt schoondochter Johanna ons helpen met de vlinderstruik
inkorten. Wij zijn nog snel even een loopje gaan doen.
Geld pinnen.
Anne haat z’n drupneus, maar is nooit voorbereid. Zakdoeken ten
overvloede, Anne vergeet ze.
Gelukkig dat ik naast hem loop, zijn redder in
nood. “Stop”, zeg ik dan en hij veegt z’n neus met mijn zakdoek. Ook de mijne
drupt, ik heb twee vrije handen, dus kan doorlopen. Anne moet stoppen,
hij wil die natte neus niet accepteren.
Soms is de wind zo hard en wil hij niet stoppen en krijg ik gratis en
voor niks de neusdrup. Ach, een kniesoor, die daar over zeurt. Het moet wel
even wennen hoor.
We zijn weer thuis en dan .... zet ik koffie.
Koffie zit erin, Anne leest de krant, ook al is het nieuws beperkt tot
en met Corona. Hier liggen gelukkig nog kleine boekjes, gratis geschenk
van/voor de boekenweek en bladen van Sonja. Kan Anne ook nog z’n neus in
steken. Binnen drupt ie minder.
Bij de buren zijn de schilders druk bezig. Wat mij bezighoud, is, dat ik
hen niet eens binnen mag roepen voor een kopje leut. Iedereen heeft voor
iedereen wat over? Nou...mooi niet, het mag niet eens.
We gaan wederom wandelen. Ik wacht nog even op Anne z’n sportmomentje.
De trappers op tafel en dan met de armen draaien. Vijf minuten een kant uit en
vijf minuten terug.
Ja ja, we verzinnen wat. We proberen zijn conditie in goeie
vorm te houden en dit spraken we af met de Fysio-therapeute.
Even een rectificatie, ons wandelen ging niet door, de wind was ons niet
goed gezind en in drukke delen van Assen mogen we ons niet begeven, dus
omgekeerd mars.
Morgen meer!
FRAN
No comments:
Post a Comment