We starten opnieuw...

14 Maart 2020

We starten opnieuw en met een goed gevoel. We kunnen het aan, flexibel als altijd ondergaan we de beperkingen en passen ons aan.

Ik heb de week bijna alweer uitgestippeld. Goed voor m’n hersenen, de elasticiteit goed gebruiken, dan komen we heel ver.

Janneke P. kwam Anne poedelen en zelfs haarwassen, kopje koffie als dank en daarna?

Ik heb bedacht, toch de grote stap te wagen naar het Nobelcentrum. Een visje voor Anne en kibbeling (ook vis) voor mij. Zaterdag maak ik niet veel werk van het eten en daardoor is er nu een soort doel gecreëerd.

Morgen zien we wel weer. Het is top-weer, een straalblauwe hemel, een beetje fris, dat wel, of heet het een staalblauwe hemel? We gaan, wie doet je wat.

De vis is gehaald en op de terugweg hebben we nog een heldendaad verricht. Een meneer op een scootmobiel kwam ons tegen, wij gingen aan de kant en hoe en wat? We weten het niet goed, de meneer reed bij de stoep af en viel.

Dat was schrikken. Eerst de man rust gunnen en daarna hem bevrijden vanonder de scootmobiel  en pas toen met hem aan de slag. We kregen hem omhoog, maar meteen zakte hij weer in elkaar en dat was ook, wat hij wenste.

Och jee en dan? De scootmobiel weer in normale stand gehesen en dat wilde niet zomaar.

Een aardig meisje kwam langs en vroeg of ze moest helpen. “Graag”, meldde ik om vooral Anne te ontlasten. De zitting van de scootmobiel was verzet en dat is typisch Anne z’n werk. Ik had het niet eens gezien.

Nog een jongeman met hond kwam voorbij en ik bood aan op de hond te passen en of hij dan met één van ons het mannetje wilde optillen. “90 kilo weeg ik, mevrouw”, zei de man in kwestie tegen mij. Ik zei: “Dat gaat lukken, dat moet lukken”.

Het meisje nam de hond, Anne hield de scootmobiel in evenwicht en de jongeman en ik tilden het slachtoffer samen omhoog en zette hem op z’n mobiel. “U bent een sterke vrouw”, zei de man en ik gaf toe, “ja, dat ontdek ik nu ook”.

Hij gaf gas en vloog richting de flat, waar hij zou moeten wonen. Riep nog wel: “dank jullie wel”en wij riepen nog iets terug en verdwenen langs de weg, die wij moesten gaan.

Anne rust nu uit en ik tik snel dit verhaal in, te mooi om niet te melden. Hopelijk is de man er goed vanaf gekomen. Wij wel, gelukkig en dan .... is er kibbeling.

15 Maart 2020

Het is zondag. Alles ging goed. Anne was wel weer super-vroeg op, ik heb het genegeerd.

Best moeilijk hoor.

Een uur later dan normaal stond ik voor z’n neus. Hij nam net een kijkje in de kelder. Ik was nieuwsgierig en vroeg wat ie in de kelder zocht. “Ik kijk, of je daar ligt”. Niet best als het zo zou zijn. Hij noemde het een kamertje.

We hebben ontbeten, ik heb gedoucht en dan .... maak ik koffie, zeker weten. En dus van hier vluchten naar beneden.

Boodschappen halen gaat over, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Maar.......jammer is het wel. Zo goed bedacht onafhankelijk te willen blijven en de kinderen/kleinkinderen niet te belasten.

Dochter Sonja en kleindochter Anouk houden veel van ons, als het maar niet te verstikkend wordt.

Nog veertien dagen en daarna? Vast nog eens zo’n portie?

Sorry, ik moest even alles eruit gooien en blijf in protest, we gaan WEL wandelen.

16 Maart 2020

Onze Greet is weer thuis, dus zachtjes-aan komen mijn blogs weer binnen.

Vandaag werden onze boodschappen door dochterlief gehaald, maar gelukkig kwam ze wel binnen. Dat had al niet gemogen. Hoe verzinnen ze het. De hulpdiensten mogen wel binnen, is zij dan geen hulpdienst? Onze eigen dochter.

De hulp in de huishouding kwam ook binnen en met z’n vieren nuttigden we een kop koffie. Sonja ging weer naar haar nieuwe huis en wij gingen wandelen, zodoende kon de hulp beneden het stofzuigen doen.

Wat een wereld, ik was zo graag onafhankelijk gebleven. Ik voel me nu oud, stokoud en kom erachter, dat ben ik ook.

Toch gaan we alsnog een rondje doen, eindelijk mooi weer en dan achter de ramen zitten? Geraniums heb ik niet, dus.....achter de ramen zonder geraniums.

Voor noodgevallen heb ik inmiddels wel m’n telefoon in de tas. Ik hoop niet weer een omgevallen Scoot-mobiel tegen te komen, maar opnieuw zullen we die bijstaan, beloofd, afgesproken.

Hulptroepen, hartelijk bedankt en als ik ooit wat terug kan doen, bel me.

FRAN