Vervolg...

9 Maart 2020

Weer eentje van een paar dagen.

Vandaag begint Anne niet vrolijk. Hij moppert. Ik mopperde vannacht. Gisteren de hele dag was Anne slaperig, we zijn er niet uit geweest, het weer viel goed tegen, maar moe....Moe als een hond, denk ik.

Maar ja, dan is de nacht de uitgelezen tijd om niet goed te slapen en kom ik weer langs om te zien, wat er beneden gebeurt. Van alles en nog wat en z’n fantasie is dan groot.

Eindelijk werd het weer rustig, maar niet vriendelijk. Ook deze morgen verliep ontevreden. Ik kan er niet goed m’n vinger opleggen, maar de bui van vannacht is er nog.

Meestal bij anderen draait ie om als een blad aan de boom en dat hoop ik maar.

Hij is weer onderweg, ik zucht eens diep en ga aan de slag. Met zoveel onrust zal z’n bed wel weer aan verschoning toe zijn en dan is alles vanavond weer lekker fris.

Bovendien komt Ilona, mijn hulp in bange dagen. Gekheid, m’n hulp voor vooral stofzuigen. 

Dit ouwe mens heeft steeds vaker rugpijn en dan is mijn hulp een uitkomst en bovendien is ze erg gezellig en lief. Ik heb gezegd.

Ze verraste me met een paarse shawl/sjaal, open gehaakt. Zo mooi !!!!!!!! Gelijk al kleding erbij uitgezocht.

Morgen is onze Anouk jarig en.....dan show ik hem/haar (de sjaal).

Nu gaan we samen een kroketje eten bij “De Fontein” in Assen. Voor wat, hoort wat.

Het werd een broodje bij Bakker Bart, de cafétaria was niet open, helaas.

Anne kwam weer vrolijk thuis, dus....weg boze bui. Hier bij een foto van hem en z’n beide vrienden bij de Vierackers, gemaakt door Liesbeth(???). Dankjewel, zoooooooo mooi.

10 Maart 2020

Weer een nacht voorbij. De onrust is minder erg, maar was er wel. Vanmorgen alweer vroeg in de startblokken om naar de opvang te gaan.

Mis, vandaag een snipperdag. We praten over alles, maar onthouden is een vies woord. Het lukt maar niet.

Ilona kwam koek brengen, oude Wijven, dus echt passend bij mij. Ik nam hem over van haar, ze bleek er drie te hebben gekocht per ongeluk via een goed doel. Dankjewel Ilona, het eerste stukje zit er alweer in.

Dora kwam Anne wassen, Anne was zo kouwelijk, had dus z’n kleding alweer aan. Gelukkig is het snel 9 uur en heeft warm water hem goed gedaan. De verwarming op 22 graden, dat is toch niet laag?

Hoesten, proesten en angst beheren Anne z’n leven. Toch angstig voor de Corona? Soms denk ik dat. Hij betrekt bijna alles op zichzelf.

Vanmiddag naar Anouk, ze viert haar verjaardag en haalt ons op. Lang leve ANOUK.

Wij kregen vele verrassingen deze morgen, daar straks meer over. Voor nu is dit genoeg.

Deze morgen kwam Tsjerk z’n belofte nakomen met appel/kruimeltaart. Wat een heerlijke vent. Zo zijn er niet veel.

Toevallig dezelfde morgen nog even gepolst bij Dora. Zij gaf toe, dat ze hem missen. Ik dacht de verzorgsters, maar het kunnen dus ook de cliëntele zijn.

Dora ging, Tsjerk kwam en ook Doré, onze fysio-therapeute kwam  Anne weer wat elasticiteit geven. Viel met neus in de boter en ook zij aan de taart.

Ik schonk haar koffie in en ..... Anne dronk het op. Voorzichtig werd erom gelachen en maakte ik nieuwe voor haar.

Zij herinnerde zich nog een keer, dat ik voor Tsjerk appeltaart had gekocht en Tjerk besloot ziek te zijn (hahahaha, we hebben je zo gemist) en we met meerdere hulpen de appeltaart voor het grootste deel hebben buit gemaakt. Zo leuk, zo alles op z’n plek viel.

Vanmiddag naar Anouk en daar schrijf ik vanavond verder over, misschien zelfs een foto.

Anouk was op tijd en vanaf ons huis gingen we de gewenste schoenen halen. Maar wij, Anouk en ik, echte vrouwen, moesten zo nodig nog even een winkel met koopjes in. Overigens niks gekocht, maar die drang hé, er zal maar eens wat bij zitten. Anne werd op een stoel geduwd, zodat wij even vluchtig de rekken langs vlogen.

Enfin, Anouk heeft haar schoenen en maakten wij kennis met de drie-poot-poes, wat een geweldige schat bleek te zijn. Geknuffeld heb ik met die poes, niet normaal. Ik kwam eigenlijk wel wat tekort en dat is nu weer ingehaald.

Het feestje werd nog opgefleurd door Johanna en Desmond, Koen en later zelfs Ronald. Sonja was er al snel en even later ook Jan.

Koen kwam zonder Maartje, zij komt Zondag mee, dan viert Anouk met haar vaders familie en alsnog met Koen en Maartje haar verjaardag.

Op de foto’s missen we Jan en Koen, dat MOET volgend jaar beter.

Fijn met al onze kinderen, Johanna en Jan en onze kleinkinderen deze middag door te hebben gebracht. Een top-middag. Nugget, de poes, mag ik niet vergeten te noemen, wat een heerlijk beest.

Er bestaat nog een poes, die bleek een bult onder het dekbed te zijn geworden uit angst voor zoveel vreemde mensen.

Vandaag dus veel mensen ontmoet, nog geen idee, hoe Anne het ervaren heeft.

Voor mij was het een top-dag. Hopelijk was het voor Anouk ook leuk, haar eigen gemaakt gebak was heerlijk, twee smaken geproefd, dus deze dag was een echte taart-dag.

Thuis alleen nog een broodje hamburger gegeten en Anne vond, dat ie verschrikkelijk veel had gehad, dus die was helemaal blij, dat ie één broodje en een toetje hoefde eten.

Uiteindelijk dus ook voor hem een topdag. Dankje Anouk.

Op TV nog even via van Rossum mijn geboortestad Leeuwarden mogen zien, maar helaas mijn zo geliefde Katholieke-kerk kwam niet in beeld. Meerdere mooie dingen die in mijn oogkassen zijn opgeborgen, kwamen niet voorbij. Dat is alleen maar jammer.

Dit was de dag met alle richtingen die we maar op konden en waarvan we erg genoten hebben. Anne ook vast wel, hij kreeg best veel aandacht en zat naast z’n geliefde dochter. 

Ronald komt donderdagavond weer langs.

Het leven is zo gek nog niet. Ik heb ze allemaal weer even gezien en gevoeld (sorry Corona).

Leve onze familie!

FRAN