Te vroeg/wandelen verplicht...en winden waaien om de rotsen...

19 Maart 2020

Voor acht uur was was-dame Ina er al. Ons ontbijt zat er nog niet in. Eigenlijk te vroeg.

Eens spraken we af, dat Anne alleen gewassen hoefde te worden op woensdag en zaterdag, tot nu toe is er niet op geantwoord. Laat ik nu denken, dat het zelfs voordeel biedt.

Een dagje minder scheelt toch een hulp voor ruim een half uur vrij voor andere wasjes of pillenwerk?

Enfin, Ina kwam, zag en overwon. Dronk hier een kopje Rooibos-thee met honing (zit al in de thee).

 

We zijn weer op onszelf aangewezen en ik bedenk, wat we het beste kunnen gaan doen nadat de wasmachine z’n werk gedaan heeft. Tijd genoeg om na te denken dus.

De was hangt, de vorige was is opgevouwen, wij drinken nog een bakkie leut en als er dan nog tijd van leven is, gaan we een blokje om of eten. Hangt even van de tijd af, die we nodig denken te zijn voor allerhande.

Help!!!!!!!! Anne wil niet wandelen en scharrelt wat buiten om. Veegt hier en daar wat en is in z’n element.

Wie past er nu op wie? Ik MOET verplicht thuis zijn, maar als Anne niet wil wandelen, verpieter ik.

IK WIL ERUIT. Nog geen week in quarantaine en nu al mis? Help!!!!!!!!

Ik roep Anne binnen om te eten en dan .... gaan we in overleg.

Geen overleg, Anne lijkt moe, ik kan niks meer vragen. Een thuiszitdag. Ik ben er niet goed in, vooral omdat het weer een wandeling toelaat.

Zeur ik? Nou en?

Hier neemt alles een andere wending. Anne kwam boven, wat eigenlijk verboden is. Dacht mij op bed te vinden, zoiets had ik gezegd. “Als we niet kunnen wandelen, kan ik dus naar bed!”.

Zoiets. Dat wil hij niet en vraagt of ik kom wandelen. Ik zat dus net te schrijven, dat ik zeur.

Mondje dicht, je hoort mij niet meer zeuren.

20 Maart 2020

Flink als we zijn, liepen we visa versa het winkelcentrum, weer geld pinnen.

Snel 70 euro om er maar niet te lang hoeven staan en weinig mensen te ontmoeten.

De heenreis was zwaar, in de wind en dan ik ook nog eens met harde broekwind. Constant had ik de motor aan. Normaliter brult Anne z’n achterst de hele weg, maar nu had ik de gaskraan open.

Ik kan me niet indenken, waar het vandaan komt, zoveel uien eet ik nu ook weer niet en angsten ken ik niet, tenminste......

Volgens Anne had ik de sokken erin en kon hij mij niet bijhouden. Iets wat nooit voorkomt.

Volgens mij liep Anne inderdaad niet meer zo goed als tevoren, dat zou jammer zijn, misschien was het de wind, nee...niet de mijne, die liet ik achter mij.

Snel gedaan, waar we voor kwamen en voor de wind terug. 

We verheugden ons erop. 

Maar voor de wind betekende wel, dat mijn wind ons inhaalde en die gaslucht kon ik even niet waarderen, dus opnieuw de sokken erin.

Al snel waren we weer thuis en mijn winden heb ik achter me gelaten. De wind is gaan liggen, nu naar de WC en dan regent het.

FRAN