Een mensenmens...

1 Maart 2020

Tsjerk, wat betekende hij voor ons, voor mij?

Niet alleen onze broeder, de was-meneer. Oh nee, er speelde zoveel meer. Zonder te weten raakte hij mij.

Kleinigheden als gezegdes:

Een witte handdoek met een geel randje en een geel washandje met een wit randje.

Dat viel niemand anders op.

Ook met kleding: Alles in het groen deze keer.

Ik ben wel van die dingen, er zijn maar weinig mensen, die dat zien en voelen. Tsjerk is er eentje.

Verwantschap voel ik dan.

Haarwassen voor Anne, hij was de enige, die dat voor elkaar kreeg. Als iemand hem vroeg ook even z’n haar te wassen, was het antwoord luid en duidelijk: “Nou nee”. Als Tsjerk het vroeg, was het altijd goed. Hij had een soort gezag, wat Anne niet kon weerstaan. Prachtig.

Zittend in de kamer kreeg ik dat alles mee.

Ach er is zoveel meer, gevoel speelt in deze een rol, niet te omschrijven. Dronk hier koffie, wat overigens de meeste was-mensen deden en doen, maar met Tsjerk voelden we ons nog het meest verbonden.

Kortom, vergeten zal ik hem nooit.

Al vanaf het begin ontstond er een soort click.

Ik wens hem het allerbeste. Het zal hem nergens mislukken, want Tsjerk is een mensenmens.

XXX èFVé