Mijn hulp in bange dagen...

28 September 2020

Vanmorgen werd ik gebeld door de Gemeente.

Er loopt namelijk van mij een vraag over mijn hulp, om die te behouden, nu Anne is opgenomen.

Qua leeftijd is het toch vrij normaal, dat alle functies niet meer 100% zijn en nu Anne de hulp niet meer onder zijn beheer heeft, kom ik aan de beurt.

Moeilijk uit te leggen.

Bij Anne liep alles via de CAK en was ik z’n mantelzorger. Nu dus niet meer, maar zonder hulp komt het hier niet goed en heb ik haar altijd gehouden.

De Gemeente benaderd om de korting te krijgen, die normaal zou zijn, maar door de vele aanvragen ben ik pas in December aan de beurt.

Nu maar hopen, dat het meevalt, wat ik uiteindelijk deze maanden vanaf 24 Augustus zelf moet betalen en wat Anne me gaat kosten bij de Kloosterakker.

Ik zou graag alles snel geregeld willen zien, misschien ben ik te ongeduldig?

FrAn

Goed gedaan/routine en zoveel meer

27 September 2020

Vanmorgen kwam ik het voordeel van de hoge bar-tafel tegen.

Met groente-snijden was het al een weldaad, maar met de wekelijkse pillendoos vullen... je wilt niet weten, hoe goed dat voelt. Iedere week moest ik daarna lang zitten, gelukkig was het dan zondag, rustdag, maar vandaag bleef ik op de been.

Een goed begin van deze dag.

Het weer ziet er donker uit, vannacht waaide de wind erop los en liggen de bladeren van de eik nu al overal.

Misschien dat ik vanmiddag moedig genoeg ben om een begin te maken. En dan te weten, dat het bladvegen het enige is, wat Anne mist van hier.

Misschien zou hij een dag mogen komen. Dat brengt wel meer gedoe met zich mee dan zomaar een dagje komen. De pillen, de toiletgang. Ik wacht af, tot ze van hoger hand komen melden, dat het een keer mag.

Daarbij heb ik de kinderen weer nodig, kan hem moeilijk achter op de fiets vervoeren. Een dikke waszak lukt, soms met moeite, maar met de persoon erbij?

Voeten in de fietstas? En...hij groeit immers. Lukt dus niet.

Deze tijden heb ik gekend, meestal trouwens voorop, dan had je meer contact met je kind.

Maar kleine Anne bestaat niet en grote Anne is te groot en te oud voor die rotzooi.

De was hangt en woensdag breng ik ‘m weer. Zo hebben we een soort routine gevonden. Zou het ooit nog echt wennen? 

Vandaar gaan we verder...

Inmiddels kwam Sonja op terugreis aan en zelfs Desmond kwam even. Wat een luxe.

Sonja dronk koffie en wilde naar Anne.

Dat kan ik erg waarderen. Desmond wilde liever een keer met z’n pa en ook dat kan ik goed begrijpen.

Sonja en ik gingen dus samen, we hebben nog gewandeld met Anne en Anne was erg onrustig vanwege de tijd, dat ze misschien zouden moeten eten en of hij nog moest helpen.

Ene Antoin groette ons, een aardige knul en nu ben ik weer thuis.

De vriendin van onze kleinzoon Koen is vandaag jarig, daarvoor werd een foto gemaakt. Ik vind ‘m meer dan grappig en zal ‘m hierbij doen.

Soms is het leven mooier en soms is het leven prachtig, zoals vandaag.

Een mooi eind van deze dag.

FRAN

Rozen en mondkapje

26 September 2020

Gisteren ontving ik deze rozen van een heel prettig iemand en langs deze weg wil ik haar nogmaals bedanken. Rozen, m’n lievelingsbloemen.

Prachtig...

Vandaag Zaterdag. Ietsje huiverig zie ik uit naar m’n bezoek aan Anne. Ik moet n.l. een mondkapje dragen. Hij is nog maar zo kort opgenomen en mag ik ‘m al niet meer knuffelen.

Zou hij het snappen, als ik er al moeite mee heb? We zullen het zien en beleven.

Inmiddels retour van kapjes kopen, dat is dan al een eerste behoefte, ik ben er klaar voor.

Eerst even een lunch en dan....naar Anne.

De plannen waren anders, dat gaat dus niet door, het is goed zo.

M’n kleding aangepast aan die blauwe kapjes, misschien ben ik dan alsnog een beetje waard. 

Wat een gedonder.

Corona, Corona, wanneer verdwijn je weer, we zullen er allen blij mee zijn. Ademhalen met zo’n ding voor je snufferd, dat is toch niet leuk meer. Praten? Anne is behoorlijk doof, normaal vindt hij al, dat ik te zacht praat.

Schreeuwen is toch geen optie?. Daar tussenin is geen ruimte, dat lukte me al nooit, dus...nu ook niet.

Voel je, hoe ik er tegenop zie, hem te benaderen al had ie een enge ziekte?

Viel dat even mee.... De leidsters droegen ook een kapje, dus er was al gewenning. Wel was ie triest. Ik kwam er maar niet achter, wat er speelde. Uiteindelijk vertelde hij, dat de ene persoon aardiger was dan de andere.

Dat is natuurlijk logisch. Ook de leiding, het maakt een groot verschil, wie er is.

We hebben gewandeld en best wel een aardig eind. Om de rondgang heen en later nog een ander stukje.

Het was goed weer, geen zon, maar ook geen wind en Anne kon de winterjas aan. De sjaal was weer eens weg, maar zat in de rollator. Ik zal hem een opzichtiger type meenemen.

Nog even binnen gezeten met hem, weer naar hem geluisterd en nu kwam het eruit. Hij mist het bladvegen. Ik heb hem beloofd, als ik het ga doen, ik aan hem zal denken. Dat vond ie enorm grappig, dus begreep het heel goed.

Net als altijd stap ik ongeveer kwart voor vier, vier uur op om naar huis te gaan.

Boodschapjes halen met hem zit er niet meer in, de Corona verbiedt het ons.

Maar ik met de was? Zie je het voor je?

Lukt ook niet. Morgen maar even naar de Jumbo. Jumbo krijgt nog een goeie klant aan mij....nou...ik dacht het niet. Ik eet heel weinig en liefst gezond en met af en toe een hapje van Sonja....daar doe ik dan weer twee dagen mee en Jan en Sonja koken zo lekker.

Voor vandaag vind ik het goed zo. Geen knuffel kunnen geven en dat vond ie best. Ach, zoveel geeft ie daar ook niet om, herinner ik me.

Waar zeur ik dan over. Misschien vind ik zelf het allemaal het ergst.

FRAN

Mondkapjes...

25 September 2020

Vandaag kreeg ik een schrijven van Kloosterakker, morgen zal iedereen die hen komt bezoeken een mondkapje moeten dragen.

Ik had er twee, ooit eens gekregen van Sonja, maar beiden uitgedeeld aan wat op dat moment heel belangrijk was. Dus....geen mondkapjes.

Gelukkig is er een oplossing, ik voel me erg lui of moe, wie zal het zeggen,

Johanna meldde zich en gaat morgen met me mee naar Anne en mochten de kapjes op zijn in de winkels rondom Kloosterakker, heeft Johanna twee bij zich.

Dus Froukje, geen zorgen voor morgen.

Vanmiddag gezellig visite mogen ontvangen, ik hoop dat het voor het bezoek zelf ook zo gevoeld heeft. Misschien komt ze nog eens weer.

Persoonlijk vind ik de Friese kapjes heel erg leuk, maarrr we leven in Drenthe,

Froukje, dat gaat je niet lukken. Het is maar een idee en een leuk idee, laten we het daar maar op houden.

Voor vandaag vind ik het genoeg en hoop ik, dat Anne morgen zal begrijpen waardoor/waarvoor wij de kapjes moeten dragen.

Moeilijk hoor, voor een dementerende man alles te MOETEN begrijpen.

FRAN