Ben ik blij?

12 September 2020

Zeker, ik ben blij.

Als een storm zijn er gisteren na het schrijven van m’n blog dingen gebeurd.

Onze kleinzoon, kwam, zag en overwon. Misschien zijn z’n pa en ma wel door hem getipt. Ik zat er wel wat raar bij in die lege kamer.

Ledikant en bed waren al boven en in de keuken stond de bodem. En niet zomaar een bodem, een knots van een zwaar ding. Vooral de motor voor veranderen van lighoudingen maakte het een onmogelijk ding. Ik kon er niks mee.

Dus, net na mijn warme hap, visite. Niks visite. Als een wervelwind kwamen ze door het huis, hielpen waar nodig en het resultaat is om door een ringetje te halen.

In gedachten zie ik Johanna nog poetsen op m’n drie-zits-bank, die onderhand meer dan twee jaren in de schuur heeft gewoond en al tig jaren oud is. Ik ben verknocht aan dat ding.

Het mag gezien worden, ik lig op m’n nieuwe bed met een beter matras en zit in de kamer met nog plaats voor drie door m’n bank.

Vanmiddag naar Anne met de was en als ik dan terug kom, kan ik wederom genieten van alle gedane zaken.

Dankjewel familie, zijnde Ronald en Johanna.

En dan te weten, dat hun eigen huis al de meeste inspanning van hen vergt. Een soort verbouwing en veel zelf doen, ga er maar naast staan.

En dan dit ouwe mens nog te zeuren, om er flauw van te worden.

Nu nog stoelen voor Anne omruilen, voordat iemand door de andere heen zakt.

Dan pas is Froukje tevreden. M’n side-table kan wel wachten, die kom ik nog wel een keer tegen. Leuk om naar op zoek te blijven gaan.

Een mens moet toch een doel houden.

FRAN