Kloosterakker...

19 September 2020

Vandaag voor de eerste keer weer naar manlief in Kloosterakker en ... het viel me mee.

Anne bleek heel blij te zijn en samen hadden we hele aparte gesprekken.

Wat hij zich soms in z’n hoofd haalt. Zo langzamerhand is het wel z’n thuis. Annemieke (of Annemarie), ze waren er beiden, maar wie nu eerst was en wie nummer twee? Al sla je me voor m’n hersenpan, ik weet het al niet meer.

Zal ik mezelf maar vast inschrijven? Ze zijn allemaal heel aardig. Het personeel dan. De rest kijkt de kat uit de boom.

Al met al was het er goed vertoeven. Tweemaal kregen we thee, want....ik moest veel drinken. Ik had n.l. gebeld, of ik wel mocht komen, vanwege blaasontsteking.

Tuurlijk mocht dat, het was niet Corona gerelateerd.

Een goed idee, twee koppen thee gehad met een koekje en gelijk gevraagd, of ik af en toe wat aan koek of koekjes mag geven om te trakteren.

Tuurlijk mag dat, mijn Anne vond gewoon, dat dat niet zou kunnen.

We besloten even een ommetje te maken via de galerij, dat was Anne niet genoeg en wilde even naar buiten. Dat is altijd goed, maar ook deze keer zonder rollator. Jeetje, wat ben ik een sufferd.

Hij vertelde, dat hij dat vaker deed en ik vraag me af of ik dat kan/mag geloven.

Enfin, het waaide behoorlijk en dat is niks voor Anne v.d. Meulen en besloot ik vast een koek voor bij de koffie te kopen bij de Lidl. Anne ging akkoord en zo zette ik hem achter de kar en was opgelucht. Ik had het weer goed bedacht, zeg nu zelf.

Daarmee ging Anne akkoord. Ongesneden, want die is goedkoper. Ik was allang blij, dat het me lukte hem achter de kar te krijgen. Wie bint zunug.

Ik kocht nog een halve koe, ingeval Desmond weer beter is en misschien om een hoekje komt.

We gingen weer richting het gebouw, toen bleek, dat de deur weigerde. Een bordje gaf aan, dat we via de garage onder het gebouw alleen maar binnen en naar buiten konden.

Wel zonder rollator, toch bleek, dat Anne het nog goed kon en zich al grote zorgen maakte, of Froukje alles wel wist en of het wel goed zou gaan.

Zorgen, zorgen zorgen, dat heeft ie erg en veel. Froukje deed het goed en hij liet z’n goedkeuring merken. Jaja....dat voelde zo goed voor mij.

Anne gaf de koek aan AnneM (ieke of arie). Het bleek het wisselen van de wacht te zijn.

Ik pakte de tas met wasgoed, knuffelde Anne (achter de deur) en ..... Anne vroeg: “Weet je echt, hoe je er weer uitkomt?”. Met zulke woorden kun je amper geloven, is hij een patiënt/cliënt?

 

Via de garage onder het gebouw en dan door de Lidl was ik weer snel bij m’n fiets en even snel weer thuis.

Het was een fijne middag zonder enige moeilijkheden en nu ga ik me weer druk maken, wat voor lekkers ik zal gaan eten.

Het wordt een broodje sla/tomaat/ui en ei. Tomatensoep vanmiddag al als krachtvoer opgegeten en dat was weer heerlijk.

Ietsje meer sla, dat wel, maar dit komt in de buurt.

Het weekend is begonnen voor jou, voor mij, voor allebei.

Nog even als extra, mijn bezoek ging niet door vanwege Corona en onze zoon Ronald en gezin worstelen met verkoudheid, dus dit ouwe mens mag/moest op de fiets.

Ach, wat kan ik niet? Noem het en ik probeer het ter plekke.

FrAn