Demonteren...

10 September 2020

Ik ben aan een klus begonnen, die ik niet kan klaren.

Anne’s ledikant met bed en al moet de kamer uit en boven geplaatst.

Ik hoorde bij de Kloosterakker, dat er iemand een weekend naar huis was geweest. Wat zou ik Anne dat graag willen geven, maar....kan ik dat nog? Net nu ik zoveel slaap en niks meer hoor in de nacht? Helaas Anne, dat moeten we opgeven, niet meer willen, niet meer kunnen.

Maar hoor eens even, niemand zegt, dat Anne al naar huis mag, hij moet eerst GOED wennen. Toch in geval van....het bed MOET uit de kamer. Ik heb het besloten en dacht de klus zelf te kunnen klaren.

Alles in en rondom ledikant is al verwijderd, het bed zelfs door mij naar boven gebracht, waarna ik wel ben gaan liggen. De rest moet nog. Het geraamte, zo gezegd.

Krijg ik een appje van kleinzoon Koen, hij komt me vanmiddag helpen, hoe mooi kan dat zijn? Ik denk, dat Sonja hem getipt heeft, maar dat het dan ook daadwerkelijk lukt?

Hoe fijn kan het leven zijn? Ik ben helemaal opgewonden.

Ik neem even pauze en na de lunch fiets ik even de wereld rond, dankjewel, wie dan ook, het leven is een zegen, of ben ik alleen gezegend? Zo voelt het nu wel.

Ik ga op zoek naar een side-table. Sinds Anne de eettafel en stoelen heeft uit onze keuken, mis ik de tafel vooral. Even iets neerzetten, een extra plek dus.

Nu eet ik in de kamer en bedacht me, dat ik het zo wel kan houden.

Dan is zo’n side-table genoeg. Dus Froukje kijkt rond bij de inbrengwinkels.

Op zoek naar een side-table is op zoek gebleven. Niet in Assen te vinden. Tenminste, niet in de zaken, die ik vanmiddag bezocht.

Op tijd thuis voor Koen, de afspraak is vier uur.

Wat een side-table is? Ik stuur een foto.

Zoiets dus, ze zijn er ook met lades. Maar van de kringloop zal ik niet veel keus hebben.

Koen heeft me reusachtig geholpen, de omtrek van het bed staat hier boven al. Het zwaarste deel kan ik niet samen met hem dragen. Zo onhandig ook en zwaar.

Dus, wacht ik op misschien Ronald (?) die Koen zou kunnen helpen? Ronald is ook aan het klussen thuis, dus geduld Froukje.

Zelf kan ik met de bank aan de slag. De bescherming is, door vervoer van huis tijden geleden naar garage, beschadigd en heb ik nieuwe gekocht.

Afwachten of het me zal lukken. Ik kan toch nog wel wat???

Dan kan de bank weer in de kamer en heb ik m’n huiskamer terug. Dat zou een goed begin zijn en eventueel, mocht Anne een dagje naar huis mogen, is er geen bed, dus blijven is uit den boze.

Daar was ik bang voor. Daarom juist kon ik ‘m niet meer thuis houden, dag en nacht-dienst was veel te veel geworden.

Het is nog vroeg, maar deze vrouw gaat naar bed. Welterusten allemaal.

Ik kan me nog heel wat verbeelden, ben er wel achter, dat het bij verbeelden blijft.

Zielig hé?

FRAN