Slecht weer...

3 September 2020

Helaas regent het, toch is het niet koud. We moeten het er maar mee doen.

Sonja is komen koffiedrinken en daarna naar Anne. Dat gun ik Anne zo, zijn kinderen zijn zo belangrijk voor hem. Ik wil dus niet mee.

Had pas een lang gesprek met m’n vriendin van weleer. Ze blijft me trouw, ondanks dat ik niet altijd aardig ben. Precies die momenten zijn zo lastig.

Ik ben nogal een flapuit en bedoel dingen vaak anders, dan dat ze me verlaten. Het zij zo. Ik moet het mezelf maar vergeven.

Sonja komt zo de sleutel terugbrengen en misschien eet ze hier iets mee, dat hoop ik van harte.

Vanmiddag heb ik een afspraak bij de arts en daar zie ik een beetje tegenop. Mijn/onze arts is een schat en was er altijd voor mij, maar ik liet haar niet toe.

Uiteindelijk moet ik toegeven, dat ze gelijk had. Maar gedane zaken nemen geen keer en bovendien voel ik geen spijt. Ik heb Anne voor altijd bij me willen houden, ook al was het vaak onhoudbaar.

Dat zie ik nu wel in.

Inmiddels is Sonja geweest en nu met spoed naar haar/hun hond Thor. Sonja is een kanjer.

Vanmorgen weer heerlijk tegen haar aan kunnen lullen. Mijn gedachten vliegen van hot naar her, logisch, dat ik moe ben, dat doe ik zelf.

Nu ga ik een broodje eten, me wassen en op naar mijn arts.

Nog steeds regen, het deert me niet.

Geprobeerd Ronald te charteren, nooit zeker wetend, of het hem zou kunnen lukken even weg van het werk.

Later werd de regen, om mij te pleasen, minder erg en kreeg ik van Ronald geen reactie. Dus alles kwam weer op z’n pootjes terecht.

Mijn bloeddruk was mooi, ik mag een pil minder. 

Ons gesprek was zo helend voor mij, ik zal haar woorden meenemen in m’n komende leventje voortaan.

Nog over m’n rugproblemen gehad en volgens haar is dat niet m’n enige probleem, m’n hart en vaatziekte, bloeddruk en leeftijd spelen een hoofdrol en het vragen naar hulp in de huishouding is nodig.

Daar ga ik nu mee aan de slag.

Hè hè, ik voel me zo opgelucht. Ieder die deze dag tot een goeie deed verlopen, BEDANKT.

FRAN