21 September 2020
Mijn hulp was hier, dan vliegt onze tijd.
Ze wil bepaalde dingen beslist doen, dat in het voordeel voor mij, maar
dan gaat ze wel een stuk later naar huis.
Onze kwebbel staat ook nooit stil. We hebben elkaar zoveel te vertellen,
niks geheimzinnigs, gewoon dagelijkse dingen.
Ze is nu naar huis en ik eet m’n broodje en slik m’n pillen.
De bijwerking van mijn medicijn is traag, of ik ben het. Ik ben nu aan
de dunne en dat is verduveld lastig. Kom ik droog over, als ik van A naar B ga?
Het weer is goed, ik voel me verder ook oké.
Even snel dan, tot straks.
Straks is nu, fiets aan de lading en rustig aan, dan breekt het lijntje
niet. Even piespotjes gehaald bij de artsenpraktijk.
Moet donderdag eentje
inleveren.
Eén op reserve meegenomen. Brutaal? jazeker brutaal, kan me even niks
schelen. Ik ben alleen en komt het weer voor, kan ik het niet halen en blijf
graag zo zelfstandig mogelijk, hoef ik niemand lastig te vallen.
Verder weinig beleefd. Graag was ik weer een eindje gaan fietsen, kan
even niks van komen, ik ben nog steeds aan de dunne. Dan is thuis de veiligste
plek.
Wel vanavond weer genoten van een hapje van Sonja, zat al een poosje in
de diepvries.
Ziet er lekker uit, veel groentes. Ik heb er iets van Miehoen bij
gedaan en gehakt, wat betekent, dat deze week nog een hapje over is en ik dus
overmorgen weer niet hoef te koken.
Dankjewel Sonja. Alle keren weer een gerechtje zonder naam en breid ik
het wat uit en kan er twee keer mee doen.
En ......... of het smaakt? Wat denk je? Het was weer overheerlijk.
De fiets staat in de steigers, de lader heeft z’n werk gedaan en nu ik
nog even beter worden. Voel me niet ziek, wat vreemde pijntjes, te weinig om ze
te benoemen. Als je 83 jaren oud bent, mag je hier en daar best weleens wat
voelen, zo sta ik er in.
Als morgen die str..t-race ook over is morgen, hiep hiep hoera. Daar ga
ik voor.
Weer fris en vrolijk?
FRAN
No comments:
Post a Comment