Late start en goed eind...

5 September 2020

De eerste keer sinds jaren heb ik me verslapen.

Zo noem ik het, maar voor mij bestaat er geen moeten meer.

Het voelt zo heerlijk, toch was er eerst een schrik, zoiets als: “Het kan niet waar zijn”.

Het is waar.

Vanmiddag om twee uur vertrokken naar Kloosterakkers met de schone was voor Anne.

En raad eens wat, Anne was blij en stelde me voor als zijnde z’n vrouw. Dat voelde zo goed.

Van Annemieke en ook van Anne zelf hoorde ik, dat z’n bril stuk was. Ik wist, dat er een tweede moest zijn, dus zoeken en gevonden. Voor de zekerheid toch even op pad voor een extra bril.

We waren zo snel, dat we de rollator vergaten en Anne niet terug wilde en zei: “Dat eindje, dat kan ik”. En...hij kon het. Toch was ik zo nerveus, dat ik van schrik allemaal windjes moest laten. Stinken geen gebrek.

Snel nog brillendoekjes mee en Vapo nogwat voor warme voeten voor de nacht. Ook daar had Anne vorige keer al over geklaagd. Ik had sokjes gekocht. Hopelijk mag hij ze aan.

Weer terug naar z’n kamer en de rollator mee genomen. 

Even een eindje lopen. Dat werd niet, wat de bedoeling was, volgens Anne te koud, te winderig en zwarte luchten. Ik dacht, Froukje je kunt niet alles hebben, we gaan terug naar zijn kamer.

Hij vertelde, dat ie op een nacht TV had gezien met een man en volgens Annemieke is dat echt waar, hij kwam steeds uit bed, dus was dit de beste oplossing.

Daar nog even gepraat, zelfs het raam dicht gedaan, de gordijnen waaiden heen en weer. Toch was Anne er niet gerust op, dan is het zo’n trouw mannetje.

Hij zei: “Ik zit hier nooit”. Ik besloot daarna te gaan, dan kon hij weer naar de huiskamer, waar ik niet naartoe mag.

Lief en behulpzaam als hij vanmiddag was, wilde hij mee naar beneden om me uit te zwaaien.

Het kostte me enige moeite om hem uit te leggen, dat ik alleen weet, hoe alles werkt en hem de “druppel” niet mag geven, want dan kan ik er niet meer in.

Nog een dikke kus op m’n wang en daar ging ik. Hoe leer je hem dat af? Het mag n.l. niet van/voor de Corona. Vorige keer had ie helemaal geen belang, zo anders deze keer.

Ik ben weer thuis, blij en tevreden.

Dankjewel Anne, je was het vanmiddag weer even, het zit er nog in en ik mocht het meemaken.

FRAN