Haast je rep je

21 Maart 2019

Haast je, rep je. Vlugger dan vlug moest ik. Maar ‘t is weer gelukt.

‘s Morgens zitten we meestal vanaf half 9 al te wachten op het busje, dat is eigenlijk onmogelijk. Het busje vertrekt bij de Vierackers pas om 9 uur. Dat wil er niet in bij Anne en zodoende kan het wel eens voorkomen, dat dan net iets groots komt opzetten en daar is geen houden aan.

Ren je rot en....het busje arriveert.

Gelukt, de grote boodschap is doorgetrokken en ik geef Anne mee met Pieter en een nieuwe chauffeur Hans geheten. Voortaan zullen ze het afwisselen. Alles went, tot hangen aan toe, als je ‘t maar lang genoeg doet.

Vanmiddag moet er gestemd worden. Anne was nogal wisselend, dan weer niet en nu weer wel. Ik zal hem erbij moeten helpen, doe het graag.

 

Voor ik op m’n fiets sprong, belde ik nog even met een vriend uit ons Portugal-verleden. Het was weer een geweldig gesprek. Zo blijven we op de hoogte van elkaars wel en wee. Hij is nu 96 jaar en nog zo helder als glas in z’n hoofd.

We nemen afscheid en hij zegt: “Een dikke vette knuffel”. Ik moet lachen en wens hem een niet minder vette terug. “Ik was je voor”, roept ie nog net voor ik ophang. Dat zijn leuke dingen voor de mens.

Zo krijg ik af en toe van m’n nicht natte slobbers, dan denk ik wel even na, of ik die wel lust. Gelukkig altijd via de e-mail, dan zijn ze nog wel te pruimen.

We hebben gestemd. Mochten niet samen in 1 hokje. Anne was compleet in de war. Ik zeg nog: “Hij kan het niet”. Toch moesten we apart in hokjes. Ik draai me om en zeg: “Of samen in 1 of helemaal niet”. Er werd niks meer gezegd, ik heb het niet eens afgewacht.

Samen zijn we sterk, ja toch?

FRAN