1 Maart 2019
Gistermorgen een mailtje ontvangen, pas 7 maart weer Fysio. Gelukkig kunnen
we iedere dag nog wandelen. Geen wind en niet koud. Dus 2 keer lukt.
Het was zo’n gewoonte, donderdags kwam/komt de Fysio. Vandaag dus niet.
Toch durven we even niet op pad te gaan, stel dat het bericht vorige week niet
door gekomen is en er alsnog iemand achterom komt.
Geduld is een schone zaak....
Alles verloopt gladjes, geen bijzonderheden.
Goed 1 uur en wie kwam? Onze Fysio-therapeut Heidy. Dus toch. Inmiddels een
wandelingetje en dan wordt Anne getest op uithouding, ademhaling, lopen enz..
Spannend voor hem, we hadden net een ommetje gemaakt. Heb ik wel even verteld,
want dan kun je niet verwachten, dat alles heel goed gaat. Heidy weet van
wanten. Ik vertrouw hem haar toe, of is het andersom?
Vanmiddag kwam Anouk, ze werkt aan een boek voor Opa, als hij zich dingen
niet meer herinnert, heeft ie een boek over zichzelf. Alles in woord en beeld in
de ik-vorm. Ik ben apentrots op haar. Dit is al de derde keer, dat ze hier is
voor foto’s en informatie. Ik durf te wedden, dat het een geweldig boek
wordt.
Harrie, de klusjesman kwam nog langs, was een beetje verdrietig, had
afscheid moeten nemen van een vroegere overbuurman, die hij pas sinds korte tijd
weer had ontmoet. Ze waren inmiddels vrienden.
Gelukkig smaakte de koffie met een lekkere koek goed, zodat hij toch weer
vrolijk opstapte richting zijn Aukje.
Wij aten een mengelmoes van groenten in allerlei kleuren, spekjes en bruine
bonen en reken erop dat dat goed smaakte. Ik voegde er nog een
kruidensmeerkaasje aan toe. Anne is er niet dol op, ik genoot ervan. Verschil
moet en mag er zijn.
Ik kijk nog even met een smile naar m’n nieuwe kanten shirt. Nog steeds kan
ik er van kwijlen. Ik duim, dat er snel een gelegenheid zal komen, dat ik ‘m wil
en kan en mag dragen. Het shirt hangt hier aan de deur, compleet met col en
lange broek. Alles bij elkaar een groot succes.
Voel je m’n blijdschap?
FRAN
No comments:
Post a Comment