De reus en klein duimpje

29 Maart 2019

Even heel wat anders...

Van m’n nicht in Amerika kreeg ik zo’n prachtige foto. Daar gaat m’n verhaal over. Op de foto zie je een reus in vergelijking met dat kleine ventje, klein duimpje.

Een hele grote man, maar toch ook wel een man met een handicap. Zo goed, dat hij nog zo open met z’n oudste kleinzoon speelt op deze manier. Het knulletje heeft nog heel wat voor de boeg, wil hij die grote man benaderen. Zo’n prachtig gezicht. Zo fors en zo broos. De tegenstelling is zo groot.

Mijn nicht is getrouwd met de man op de foto. Hij had de pech, dat ie z’n been moest missen en daardoor is zijn en haar leven best erg veranderd. Vroeger een sterke man, een goede werker en dan ineens na veel hoop en toch een tegenvaller moest ie z’n been missen door een erfelijk iets.

Ik kan me die tijd nog zo goed herinneren. Dat we met de hele familie voor hem duimden, zelfs hebben gebeden, maar het mocht niet baten.

Het was erg wennen voor m’n nicht en haar man en dat zal nog wel zo zijn, maar het geluk kwam ook op hun pad. Er werd een kleinzoon geboren. Daar fleurt een mens van op. En wat voor één. Een schatje.

Deze kleinzoon kreeg zelfs nog een broertje en opa en oma passen geregeld op de ventjes. Op de foto is te zien, dat de grote vriendelijke reus (de titel van een kinderboek) klein duimpje het golven leert. Jong geleerd is oud gedaan. Ook is te zien, dat zo’n ventje het heel normaal vindt, dat opa maar één echt been heeft.

De foto bracht mij tranen in m’n ogen, wat een prachtig plaatje, die moest en zou ik delen, maar niet zonder de permissie van m’n geweldige sterke lieve nicht.

Dankjewel Yvonne...

Ik kon niet laten er nog een foto aan toe te voegen. De beide ventjes op een kleed gekregen van oma’s zus en kijk eens hoe blij de ventjes zijn en hoe mooi het kleed is. Wat een rijkdom.

Liefs van FRoukje en ANne, samengevoegd tot FRAN.