Maandag

25 Maart 2019

Maandag....

Gisteren in totaal twee keer gewandeld. Prachtige witte bloesem gezien aan een boom en de Magnolia die volop in bloei staat. Dan is de lente/voorjaar echt aanwezig.

Een buurman stond ons te woord. Ook de naam Magnolia was ik kwijt. Wijd het maar aan ouderdom. Maar mooi was ie wel. De buurman heet Sjors Bakker, ook wel George Baker genoemd. Even als extra.

Vannacht al regen, het wordt geen mooie dag om de fiets te pakken. Toch zal het moeten. Binnenkort komt onze ex-buurvrouw ons halen om haar nieuwe plekje te laten bewonderen. 

Wat neem ik haar mee?

Uit ervaring weet ik, dat ze graag een rood wijntje drinkt en toen ze hier nog woonde, wist ik ook, waar ze het kocht. Dus...daar moet ik even naartoe en dan wat zoutjes erbij, pringlers of zo. Bloemen kan je in ‘t voren niet halen, want ik weet niet precies wanneer het feest/bezoek zal zijn.

We zitten alweer klaar voor het busje van de Vierackers, nog geen half negen. In de ruststand maar weer, anders heeft het baasje geen rust in z’n achterste.

Het busje met Meine aan het stuur kwam al om negen uur. Komt dat even mooi uit.

De verwachtingen van de maandag zijn al bekend, niet echt een mooie verwachting en dit plaatje spreekt alvast boekdelen.

Maandag....wasdag. Ouderwets? Nou en. Iedereen mag het zelf weten en deze poesjes stelen mijn show.

Mijn/onze hulp is er tot 12 uur. Een schat. De kelder wilde ik graag mee beginnen, we doen alles in delen, dus de planken. Jeetje, wat heb ik een rotzooi. Er kunnen best dingen weg en dat MOET DAN OOK.

Ben ik niet zo goed in. Geweldig, zo’n hulp.

We hebben inmiddels bijna een lege plank, ik zal m’n best doen, het niet ineens weer vol te proppen, want echt, dan weet ik niet meer, wat ik wel of niet heb. Een vondst van jaren.

Vooral veel camping dingen.

Ik sluit deze maandag af met een prettig gevoel, straks nog even naar de Jumbo, weer of geen weer en dan mag ik op m’n lauweren rusten en wachten tot m’n andere helft met mooie verhalen thuiskomt. Soms praat ie honderd uit en soms moet ik hem helpen herinneren. Zo kort kan z’n geheugen zijn.

Gelukkig is er altijd een verslag, dan lees ik het hem voor en ja hoor, het komt weer boven.

FRAN