Wat deze dagen ook mogen brengen

4 maart 2019

Wat deze dagen ook mogen brengen, het voelde niet als zondag.

We zijn er weer en het ontbijt en de pillen zitten er voor ons beiden weer in. Ik ben pas daarna gaan douchen, want manlief was natuurlijk alweer vroeg op.

Wat me vanmorgen tegenviel, was m’n gewicht. Ik had zo’n mooi getal en nu groeit het weer. Nog niet schrikbarend, het scheelt toch alweer ruim één kilo.

Daar kan het toch niet van komen? Het was zooooo lekker. Zelfs niet helemaal opgegeten. Zoet waren ze wel. Ik zal het niet weer doen, afgesproken.

M’n bed verschoond en morgen die van Anne. Werk is er in overvloed.

Manlief is weer eens onrustig, half tien. Hij komt de trap op en roept: “Waar drinken wij koffie? “. Zondag? Hij heeft er wat mee of juist niet? Rennen Froukje....

De koffie zit erin en de was is bijna klaar. Het regent, er wordt niet gewandeld. Misschien straks? Eerst de was ophangen. Saai hé?

Anne is rustig, leest de krant van gisteren, eergisteren enz.. Misschien voor hem straks sport op TV, ik zal het voor hem opzoeken. Als ik maar in de buurt blijf, dan voelt het goed voor hem.

De was hangt en dan ben ik altijd weer trots, het ziet en schoon en fris uit en het ruikt goed.

Pas nog geprobeerd een foto te maken van mijn nieuwe outfit, maar dat mislukte grandioos. Zal ik toch de foto meesturen? Zo zie ik er dus uit, voor iedereen die me nog niet kent.

Ben ik me daar even blij. Lees een blad Landleven genaamd, gekregen van m’n vriendin. Kom ik daar bruine-bonen-soep tegen. Dat is zulk leuk werk om te maken. Ik op naar Anne en heel lief gevraagd of hij dat eens een keertje zou willen eten. “Ja hoor”, zegt ie. Jaren heeft ie het niet willen eten, nu wel, komt me dit even goed uit. Morgen regen, heb ik wat leuks te doen, bruine-bonen-soep maken. Eerst boodschappen en daarna aan de slag. Zo leuk, simpel hé?! Nou en!!! Snert/erwtensoep en bruine bonensoep, beiden zo leuk om te doen.

We hebben samen nog even Anne z’n oefeningen gedaan, de regen stopt niet, vandaar. Hier stop ik. Een saai verhaal, er zit even niet meer in.

5 maart 2019

De hele nacht storm en zelfs vanmorgen met donderslagen. Onze dochter reist van Utrecht/Doorn naar Leeuwarden. Ik mag hopen, dat ze toen niet onderweg was.

Anne was alweer vroeg op. Hij kan het niet laten, we zijn beiden in een goeie bui.

Anne wordt straks gehaald en krijg ik Ilona om samen door ons huis te rennen. Af en toe moet er wel wat gebeuren en met zo’n achtervolger in huis komt er van echt werken maar weinig.

Ik zal hem bijstaan en beneden gaan zitten, anders krijgt ie geen rust in z’n kont, “Zit, af Anne”. Tot later.

Anne is weer thuis van weggeweest en praat honderd uit. Het was weer een fijne dag voor hem. Overmorgen mag hij weer.

Inmiddels heb ik de bonensoep gemaakt, na eerst in bijna storm en regen op de fiets de boodschappen te hebben gehaald. Nu maar hopen, dat de soep Anne smaakt. In ‘t verleden moest ie er niks van hebben, maar nu was ie gretig met z’n antwoord, toen ik vroeg, of ie een keer bonensoep wilde eten. Dat is zulk mooi werk....

FRAN