11 maart 2019
Ik schrijf altijd de datum van de volgende dag, want pas dan is m’n blog
onderweg.
Vandaag (11 maart) is onze kleindochter pas echt jarig en wij waren de
gelukkigen om gisteren alle drie kleinkinderen te mogen knuffelen. Een goed
gevoel voor dit ouwe mens.
Vandaag voor Anne weer de dagopvang en voor mij komt de hulp en zo
starten we deze week met opgeruimd gemoed.
En of het niet genoeg is, onze Sonja komt boodschappen met me doen, zooo
fijn. Het regent steeds.
Ilona worstelt zich door m’n werk heen, de stofzuiger brult alles bij
elkaar en dat maakt me blij. We maakten samen een deel van de keuken schoon, we
doen alles in delen en teuten ook erg graag, vandaar.
Pas telefoon, Sonja komt niet, ik ga niet, dus de boodschappen worden
uitgesteld tot nader orde. Sonja heeft een overstroming en dus haar handen vol om te zorgen, dat
het gevaar snel verholpen wordt, water en elektra, het zijn vijanden!
De wind is gaan liggen, het lijkt droog te zijn, zal ik alsnog???????
Eerst een hapje eten en dan zie ik wel weer.
Ik laat het erbij zitten, het
waait te hard en woensdag zie ik wel weer. Drie uur moet ik hier weer zijn en
dan voelt het nu alweer als tekort aan tijd. Het regent ook alweer en niet een
beetje ook.
Ik wacht op manlief en geef me over aan goede tijden, slechte tijden. Nu
is het de slechte tijd.
Anne is thuis en had een leuk vogeltje gemaakt. Ik denk, dat ik het een
Specht mag noemen, die hangt nu voor het voorraam. De regen is gestopt, voor nu
heb ik er even niets aan, we blijven binnen.
Ik maak snel even een foto van die prachtige Specht, hij komt eraan. De
drietenige Specht. Mooi toch?
Deze dag reken ik als voorbij, morgen is er weer een dag. Ik heb alles
gezegd, wat er gezegd moest worden.
FRAN
No comments:
Post a Comment