Afscheid? Nee dus...

25 Februari 2020

De laatste dag dat Broeder Tsjerk Anne zou komen wassen, zelfs z’n haar wassen.

Helaas-pindakaas. Tsjerk is ziek, dat is jammer, erg jammer.

Joke was een goeie vervangster, maar de laatste keer met Tsjerk hadden we graag willen beleven. Dat hij maar snel beter mag worden, z’n nieuwe baan begint al snel en dan MOET hij BETER zijn.

Ik kan hem niet eens bedanken voor z’n geweldige inzet, de hulp en z’n oor zelfs voor mijn probleempjes. Anne gaat je missen en ik niet minder.

Jammer hoor...

Anne is doorgeprikt, het was weer zes weken geleden en dat hakt er bij Anne nogal in. Meestal nadien noemt hij het een operatie en ik kan me daar wat bij voorstellen. Ina was een snelle tante en dat waardeer ik erg.

Genoeg voor vandaag. Beide dames dronken een snel kopje koffie en nu zijn we zelf aan de beurt. Deze keer met appeltaart. De bedoeling was anders, toch laten we het ons heerlijk smaken. Met dank aan Tsjerk.

Tot slot kwam onze Doré nog met Anne gymnastieken, zo noemt Anne het (fysio) en vertelde ze, dat zij en haar neefjes nog een soort praalwagentje hadden gemaakt.

Dat maakt deze blog compleet. Speciaal voor Carnaval.

Anne heeft weer erg z’n best gedaan, ik beloonde Doré met koffie en appeltaart van Tsjerk en zij stuurde me deze leuke foto’s. Nog bedankt Doré.

Carnaval in het Noorden, zal ik het maar noemen, een uitlaatklep voor velen.

 FRAN