Storm Dennis en kater Teddy...

16 Februari 2020

Storm Dennis was gisteravond en vannacht erger aanwezig dan nu.

Anne leek erg moe gisteravond en ik besloot te genieten van die harde wind.

Vroeger vond ik dat al heerlijk. Ik lag onder het scheve dak met een heel klein dakraampje te genieten van de regen en de wind. Nooit bang geweest. Als kind ken je minder angsten? Of was ik alleen zo en bestonden er ook andere mensen.

Slapen was dan heerlijk en vannacht was ik op herhaling. Al zou beneden de hele boel afgebroken worden, ik sliep de slaap van ouwe mensen. Ik kan het moeilijk de slaap der schonen noemen. Schoon ben ik wel, maar in een andere zin.

Vanmorgen lekker lang mogen liggen, Anne bleek dus echt moe. Ik heb hem althans niet gehoord en alles leek vanmorgen nog zo ik het had achter gelaten. Dat is weleens anders.

Ons broodje zit erin en ik vlucht even in m’n computer, niks in het nadeel van Anne, want Anne is vandaag reuze tevreden en dan ben ik het ook.

Wandelen/lopen of weggeblazen worden gaat vandaag niet gebeuren helaas, want zelfs met behoorlijk wat wind kan ik wel genieten. Maar mijn oude baasje heeft het dan moeilijk. Juist als het gek gaat, moet ik lachen.

Nervositeit of is het m’n aard? Lachen als dingen anders gaan dan verwacht?

Tegenwoordig ben ik  ook vaak de andere kant op, ontevreden noem ik het maar.

Raar verhaal vandaag.

Ik sla een andere weg in, ga koffiezetten, genieten van de appeltaart en zal Anne niet pesten. Beloofd.

Toch moet ik nog even wat kwijt. Zo ik vannacht met Dennis sliep en er van genoot, zo sliep ik in m’n jonge jaren met Teddy, onze rode kater. Zo stiekem als stiekem maar stiekem kon zijn.

Ik ben de jongste van een gezin met broer en twee zussen. Met een behoorlijke achterstand in jaren kwam ik hen pesten. Alles was minder leuk voor hen, ze hadden zo’n drie-eenheid en dan kwam er nog zo’n lastpost achteraan.

Maar ... ik had Teddy. ‘s Nachts kwam hij door m’n dakraam naar binnen en zo is het gebleven. Toen hij eenmaal de weg ontdekt had en bij mij in bed samen met mij sliep, beviel hem dat wel.

Ik hield m’n dakraam open en na een poosje hoorde ik hem al miauwen. Ik sloot ‘m in m’n armen en sliep dus toen al met Teddy, zoals ik vannacht met Dennis heb geslapen.

Teddy werd al vroeg in de ochtend weer onrustig en hielp ik hem door het dakraam. Mijn ouders hebben het nooit geweten, alhoewel....een kat verhaart....

Het is me in ieder geval nooit verweten.

Teddy en ik waren één.

 XXX FRAN