Vergissen...

7 Februari 2020

Volgens mij was het een goeie nacht. Ik ben twee keer Anne wezen assisteren en vanmorgen, de laatste keer, dacht ik.

Nu jij alleen, moet kunnen.

Achteraf weer een vergissing, toen ging niet alles zo het moest en was het vanmorgen zoeken, waar Anne alles had gelaten.

Zit geen lijn in, maar mijn moeheid won het van hem assisteren.

Al vroeg was de bus er met Peter en ene Hans. Ze waren 5 minuten te vroeg en dat maakt al een heleboel lastig voor Anne. Hans is een nieuwe chauffeur.

Streng als ik ben, heb ik dat zelfs gezegd.

Achteraf? Had je niet moeten doen, Froukje, wat is nu 5 minuten. Toch voor Anne komt het dan heel precies.

Ze hebben het genoteerd en misschien wel met een lange tong naar mij???

Vandaag voor mij wel weer een geweldig vooruitzicht. Nu eerst boodschapjes, daarna met Desmond ergens snacken.

Dat houden we erin.

Wat kun je erg van je kleinkinderen houden. We zien ze nooit te vaak.

Hebben meer opa’s en oma’s daar last van? Dan moet je wel wat verzinnen.

Alhoewel Anouk, de oudste dus, voor ons en haar moeder hier heeft gekookt deze week. Gisteren heb ik het restant opgegeten en nog steeds was de smaak

RAAK!!

Voor het behalen van haar drie examens moet deze oma toch nog even wat bedenken, dat is zo knap.

Mijn brein moet even weer wat ruimte kweken, nu ga ik echt op pad!

FRAN