Een goeie dag...?

1 Februari 2020

We sluiten de tent met een goed gevoel.

“Morgen zondag”, dat zeg ik nog eens extra tegen Anne. “Oh ja”, zegt Anne, “morgen zondag”. “Mag je me niet vroeg wekken”.

Anne lacht me tegemoet. Ik zeg: “Pas op he, anders krijg je voor je blote kont”. Anne lacht hardop. “Oh jee”, zeg ik, “daar heb je zin aan, zie ik?”. Anne lacht nog harder.

Graag sluit ik deze dag op die manier af. Ik zie hem graag vrolijk.

De nacht was om op te poepen. Vreselijk. Al vroeg spookte Anne door het huis en ging ik polshoogte nemen.

Had al z’n broek aan, raar vond ik dat. Wat nog raarder was, hij had er niks onder. Er was wat mis gegaan.

Kan gebeuren natuurlijk...

Ik snel schone onderbroek en skibroek gehaald, voor nu was dat opgelost.

Niet lang daarna, weer oorlog beneden. Ik weer op pad. Weer had Anne de bovenbroek aan en vertelde, dat er iemand anders voor hem was, zodat ie niet naar de WC kon.

Wonderwel was ie niet nat, had de sokken en schoenen ook aan. Ik snapte er niks van en hij ook niet, volgens hem. Ik geloof hem en probeer hem opnieuw in bed te krijgen. Zeg dat het nog heel vroeg is en ik echt wil slapen en hij dat ook moet proberen.

Hij is heel gehoorzaam, laat zich toestoppen. Ik vraag of zeg: “Kusje hoeft zeker niet?” “Jazeker wel”, zegt Anne, ik geef hem eentje en ik zeg heel zeker: “Een pepermuntje krijg je niet, heb je niet verdiend”. Anne begint keihard te lachen en op zulke momenten is het moeilijk je eigen lach te onderdrukken.

Maar toch.....ik ben zo moe, stuntel de trap op en echt waar, na een poosje val ik in slaap. Ik breng Anne daarna nog één keertje naar de WC en bleef op bed tot negen uur.

“Het is laat”, zegt Anne, toen ik hem goeiemorgen wenste. “Heb ik verdiend”, zeg ik en Anne glimlacht.

We doen beiden, wat er moet gebeuren, Anne rent nog even naar de WC en komt dan terug met een rare boodschap. De WC ligt zomaar iets raars in en doortrekken lukt niet.

En wat zie ik? Z’n bescherming voor de nacht ligt te zwemmen met poep en al. Ik roep hem erbij en zeg, dat het z’n inlegkruisje is en dat die nooit in de WC mag.

Heeft hij niet gedaan, die regel ken ik al. Ik vis ‘m uit de plee, doe ‘m in een plasticzak en ga ermee naar de afval.

De achterdeur is van de knip. Gelukkig heb ik de sleutel, maar zou hij dan toch vannacht, toen hij z’n schoenen aan had, er vandoor willen gaan?

Ik vraag het hem. Hij heeft dat echt niet gedaan.

We hebben spoken in huis. Ik leerde eens, die moet je eruit laten voor je naar bed gaat. Zou dat sprookje helpen? Ik denk, hij lacht me dan weer uit en dat mag.

Het regent, geen wandeling vandaag?

Dat zou me zoooooooo goed doen, een wandelingetje, samen met Anne...

FRAN