5 Februari 2020
Eigenlijk
is het nog 4 Februari, mijn blog voor die dag is al onderweg.
Voor mijn
prestaties (snuf snuf) als mantelzorger heb ik iets gekregen, wat ik kan
inwisselen bij Jumbo.
Het was
eindelijk droog vanmiddag, dus wij op pad. Ik had al een aardig lijstje met
boodschappen, een gokje voor 25 euro.
Dat was,
wat ik mocht besteden per keer.
Was best
moeilijk, want Jumbo is niet de zaak, waar ik alles haal, voor niets zou
kunnen. Het werd zoeken en nog eens zoeken. Even globaal berekend had ik wel
voor 25 euro. De waardebon moest ik vooraan inruilen.
Zo
gezegd, zo gedaan...
Wachten
en nog eens wachten. Dat is niks voor Anne en al helemaal niet voor niks.
Pas per 8
februari mocht het aanbod gelden, dus baalden we beiden als een stekker.
Ik werd
eigenlijk behoorlijk pissig, op z’n lelijks gezegd en...wat deden we?
We legden
de boel terug op de hoognodige dingen na, zoals brood, bananen en spruiten.
De rest?
Weg ermee.
Mooi niet
!!!!!!!! Deze tekst klopt niet !!!!!!!!
Dat was
best hard werken, toch lukte het en liepen we terug met 2 karren, Anne de
rollator en ik het ouwe karretje van mijn moeder.
Niet echt
leuk wandelen, maar wat moet, dat moet. Alles paste in de rollator, dus sjokte
ik met een leeg dom oud ding achter Anne aan.
Dom?
Jazeker, erg dom.
Als ik er
over nadenk, is het te gek, dat we alles weer teruglegden uit boosheid. We
schieten er niks mee op.
Hooguit,
dat we een wandeling hadden, achter elkaar lopend, zonder enig commentaar.
Morgen
kom ik nergens aan toe. Vriendin ex-buurvrouw Kina komt me halen, we gaan wat
leuks doen, tien keer leuker dan boodschappen doen, toch?
En.... ik
krijg net telefoon van m’n leukste, liefste kleindochter, zo ze zichzelf noemt.
Ze maakt Scaloppa en komt met haar mamma, onze dochter hier eten. Scaloppa
Gorgonzola met kip.
Wat kan
het leven mooi zijn en wat ik nog vergeet te melden, ze deed voor 3 vakken
examen met als uitslag het hoogst bereikbare.
Nu moet
ik toch echt even in m’n geldbuidel tasten. Oei, ik pin alles, misschien vind
ik nog wat.
Duimen,
duimen met z’n allen.
FRAN
No comments:
Post a Comment