De nacht na....en toen ....voorin de bus...

22 Juni 2020

De nacht na Vaderdag begon de onrust.

Ik had er al enigszins op gerekend. Zoveel nieuwe dingen op één dag. Leuke en mooie dingen. 

Heb ik de jongelui al bedankt? Bij deze dan. Het was fijn, het was super.

Vannacht had Anne in de mist gelopen en dat was niet fijn. Ik deed of ik het begreep, dat was niet genoeg. “Het was echt héél erg”, vervolgde hij z’n klacht.

Ik gaf het toe, maar vervolgde: “Gelukkig is het hier helder, moet je misschien nog naar de WC?”. Hij dacht diep na en ik wees hem de plek. “Goed”, zei hij, “ik probeer het”.

Ik denk dat het geslaagd was, hij kwam zo vrolijk retour en liet zich in bed begeleiden. Nog een pepermuntje, een knuffel en met een “Tot morgen, Anne”, verdween ik naar boven.

Ik heb hem daarna nog wel een keer naar het toilet horen gaan, maar daarna bleef het rustig. Hoera!

Vanmorgen is Anne naar de Vierackers vertrokken en zat hij voorin. Er was even geen tijd meer voor een foto, maar Huub, de chauffeur, verzekerde mij, dat het vanmiddag beslist kan lukken.

Ik werd weer eens emotioneel, zo blij hij daar voorin zat en vergat te zwaaien, een blij kind zag ik.

Anne had weer een leuke dag met Liesbeth en de jongens. Zelfs Aart had geholpen met de afwas. Ach ja, allemaal even wat doen helpt Liesbeth een beetje. Ze is ook lief voor hen.

Anne had vanmorgen een glanzende groene pen mee gekregen en die schijnt hij heel mooi te vinden, maar ‘m kwijt geraakt.

En dat was ERREG !!! Dat wil je niet weten. Ik zeg nog, ik heb nog wel een mooie pen voor je, het is maar een balpen Anne. Hoe ik dat kon zeggen, hij wilde ‘m niet kwijt. Had ‘m in de zak gedaan, het vest daar neer gehangen en nu was ie weg.

Ik ben maar even mee gaan zoeken en vond ‘m in z’n tasje en blij dat ie was. Ik kan z’n makkers echt van diefstal betichten hoor, zo erg was het. Gelukkig, de pen is terecht.

Nu snap ik ook, dat hij mijn pen weleens pikt en ik ‘m in z’n brillenkoker terug vind.

We eten straks worteltjes met bieslook, aardappelen en kleine gehaktballetjes. Anne z’n keus. Ik denk, dat ik zo genoeg van deze dag gemeld heb. Wil eigenlijk niet te lang van hem weg zijn, af en toe heeft ie nieuws en daar wil ik bij zijn.

Misschien zelfs straks nog een korte wandeling, “tussen de brij/brei en de eerappels”.

Anne mag de pillen niet bij melkartikelen eten, dus hebben we een half uur en dan is het leuk een klein rondje te rennen (?).

FRAN