Van alles en nog wat...

16 Juni 2020

Allereerst nog over gisteren, werd ons via de achterdeur 2 hompen van gebak afgeleverd.

Eentje des avonds door midden gedaan en heerlijk van gesmuld. Dankjewel Janneman.

Vandaag hebben we nog zo’n stuk te delen, een andere smaak. Worden wij even verwend?!

Vandaag is het dinsdag, de bewuste dinsdag, de pedicure zal komen. Jammer van onze wandeling, deze dag zou zonder jas kunnen. Gisteren is Anne z’n jas kwijt geraakt.

Geen herkenning meer, ik zal nu met naam in jassen en dergelijke moeten beginnen? Het ging zo goed en er waren bij de opvang maar drie heren, waarvan eentje de jas absoluut niet past. Duimen voor mooie dagen, kan ook niet op pad, mag Anne niet alleen laten.

Enfin, Liesbeth van Vierackers weet ervan. Misschien kan het eerder geregeld worden.

Vanmorgen loopt alles op rolletjes, Anne is heel gewillig, dat was gisteravond wel even anders.

Ik heb echt moeten optreden. Gelukkig reageert hij daar nog goed op. Ik denk dan ook niet na. Kan hem niet aan, zijn wil geschiedde en soms kan dat niet. Dan schrik ik van mezelf en Anne schrikt mee en damt gelukkig meteen in.

Na een rustige nacht zijn we er weer, nog even en er is gebak voor twee. Nog dankzij de verjaardag van Koen.

We hopen, dat zijn verjaardag niet onder het slechte weer van zondag geleden heeft.

Deze dag krijgt plotseling een andere wending. Wie komt er achterom? Mijn zorgen zijn voorbij, weer of geen weer, we kunnen eruit. Liesbeth met de jas van Anne.

Het is haar vrije dag, ze woont niet in Assen en toch is ze op zoek gegaan naar Anne’s jas.

Wat een schat, bedankt Liesbeth. Johnnie had ‘m. Heeft ook een dergelijke jas en nog niet ontdekt, dat ie z’n vest mistte.

Is ze toch speciaal voor uit Groningen gekomen, bij Johnnie langs gegaan en hier de jas gebracht. We hadden al een afspraak, dat het donderdag goed zou komen. Mijn zorgen zijn voorbij.

Toch ga ik op zoek naar een nieuwe jas voor Anne. Dit gedonder wil ik niet weer, basta.

Liesbeth bespaarde me een boel onrust. Dankjewel lieve vrouw.

En dan is er de lunch, we eten smakelijk, dankjewel.

En dan is er Gosia praktijken. Onze Pedicure. Ze kwam zag en overwon.

Eerst was het wel even wennen een soort binnenkomen. Ze is Poolse en maakte ons wegwijs in waar zij voor stond/staat. Wij waren heel voorzichtig, ik wat minder en zo maakten we goed contact.

Uiteindelijk werd Anne geweldig geholpen en de tijd die ze in ons stak, was ver boven het gemiddelde. Onze, zij en ik, gesprekken waren boeiend en begrijpend.

Het was fijn en....ze woont in Assen, is dus zo bereikbaar en ze maakt geen misbruik. Anne pas over 8 of 10 weken een keer en ik kan zelf beslissen wanneer, mijn voeten waren zo slecht nog niet.

Anne z’n voet was bijna ongevoelig en wilde ze weten, welke spierziekte hij heeft. Zo snel had ik geen naam, ik wist even ook niet, wat voor haast daarbij was.

Ik kan nog wel een bladzij vol schrijven. Ze heeft me geraakt, ik zou haar heel graag terug willen zien. Ze is door mijn muur heen gebroken.

Dat was dus onze Pedicure Gosia.

Nu eten we snel een opwarmertje en dan gaan we alsnog wandelen.

Ik dank jullie voor je aandacht.

FRAN