Herhaling...

11 Juni 2020

Eigenlijk slaat de titel van gisteren meer op vandaag.

Ik ben op bezoek geweest, bij een “oude” bekende.

Zij en ik kennen elkaar al uit een ver verleden en het lijkt erop, dat we elkaar nooit helemaal loslaten.

Bij het minste geringste e-mailen we elkaar en door de Corona wat langer durend, hebben we een afspraak gemaakt.

Delen onze belevenissen, zoals weleer en voor mijn gevoel zal ons gevoel voor elkaar altijd zo blijven. We kenden elkaars kinderen en ongeveer hun wel en wee.

Een kopje koffie met wat eigen gebakkens erbij. Was allemaal goed en vertoeven bij Bertha, dat is haar naam, geeft altijd een goed gevoel.

Dit is het begin van m’n vrije donderdag, de tweede in de rij tijdens de Corona.

Snel een hapje eten en dan voor een behandeling naar de Arts, wat ook uitgesteld was door diezelfde mooie naam, de Corona.

Vanmorgen Anne voor de zekerheid een sleutel meegegeven en de chauffeur op z’n hart gedrukt Anne niet vroeg af te zetten.

De afspraak bij de Arts is half drie en dan is het kiele kiele of ik drie uur thuis kan zijn.

Gelukkig hoorde ik van de chauffeur, Willem genaamd, dat ze vanaf de Vierackers pas half vier vertrokken en dat gaf me rust.

Ook dat Anne een sleutel mee mocht, voelde voor Anne heel goed, alhoewel ik ‘m niet alleen mag laten.

Met de chauffeur als vertrouwenspersoon durf ik het aan, uitstel voor mijn onderzoek zou voor mij dom zijn.

Wat drie maanden mag duren is nu een half jaar door de uitstel, dus is het wel mijn plicht te gaan.

Ik ben terug van de arts en ruimschoots op tijd. Willem, jij mag komen. Ik zie wel, wat het wordt. M’n onderzoek was goed, behalve m’n bloeddruk en moet dus over veertien dagen terug komen. Zo houden we het paadje warm.

Ik ben dol op mijn (vrouwelijke) arts en heb vrijuit mogen praten. Ze helpt me door de crisis heen. Geeft me ruim de tijd en dat is zo belangrijk, maar ook vriendin Bertha was aardig en we hadden volgens mij oren naar elkaar.

Nu nog afwachten hoe het Anne is vergaan, pas dan ben ik echt blij, tenzij hij het niet is.

Ook Anne komt vrolijk terug van de Vierackers. De chauffeur Willem heeft zich goed aan z’n afspraak gehouden en bracht Anne op de juiste tijd thuis. Mijn dank daarvoor. Door hem kon ik in alle rust met de Arts in gesprek gaan en dat helpt me altijd enorm.

Nu ga ik even onze warme pot maken, deze keer aardappelpuree met sperziebonen en rul gehakt. Voor nog wat extra’s uien en kruiden toegevoegd.

Neem maar van mij aan, dat de smaak raak is en daar stopt m’n verslag.

Het is dus een herhaling van oude liefde roest niet, met dank aan Bertha en mijn arts Dr. Sonmetz.

FRAN