Oude liefde roest niet...

10 Juni 2020

Na een hele poos komt er weer een bekend snoetje door de achterdeur. Toch leuk om haar af en toe weer tegen te komen. Slechte herinneringen heb ik alleen aan haar stagiaire Delana, Tiny zelf heb ik geen problemen mee. Mail af en toe zelfs met haar.

De tijd van wassen blijf ik lastig vinden. Anne is nog vrij fit en moet toch echt wachten, tot hij gewassen is om naar buiten te kunnen. Maar ja, het is zoals het is en ik zal er vrede mee moeten hebben.

Hij ruikt weer lekker en zodra Tiny ons huis verlaat, is Anne al snel weer de tuin (tussen haakjes) in. Dat is jammer. Als het weer warmer wordt, is het wandelen ‘s morgens nog te doen en die tijd missen we.

Wat was het fijn, toen hij nog gewassen werd om 9 uur/half tien. Dan was mijn mannetje schoon en kon z’n gang gaan. Nu blijf ik bij hem zitten en komt mij ook niks door/uit de handen.

Dit is duidelijk een ouwe mensen zeur-blog geworden en dat is niet Tiny’s schuld. Zij is goed in wat ze doet en wij beiden kunnen onderwijl nog lekker kletsen, Anne doet af en toe een duit in het zakje.

Ons broodje kan inmiddels weer op tafel en hebben we nog de hele middag om ons te verplaatsen. Bewegen is goed voor deze ouwe mensen en dat doen we bovendien graag. Voor Anne is het zelfs moeten met z’n spierziekte.

Genoeg geklaagd? Zo niet, klaag ik straks nog even verder, beloofd.

Ons broodje al weer verorberd en dat was goed te doen. 

Alvast bedacht, wat we gaan eten, want...vanavond komt onze zoon langs en willen we alle tijd voor hem hebben/maken en dan iets gemakkelijks eten of alvast voor bereiden.

Altijd weer gezellig, al is het met anderhalve meter afstand en wil ik ‘m bijkans opvreten, ik bedapper me en raak ‘m met geen vinger aan.

Ook Sonja komt er goed mee weg.

En dan te weten, dat ik van de knuffels ben en houd.

Zie...daar klaag ik alweer, had een vervolg beloofd en wederom gelukt.

Al met al een goeie dag, Anne is aardig monter, ikzelf? Ach...laat maar zitten, misschien ga ik dan alsnog weer klagen?

Laten we het bij de titel houden: “Oude liefde roest niet”. Het slaat op vele dingen.

Dit roestige plaatje getuigt niet echt behorend bij de tekst hierboven, maar kijk eens goed, het hart blijft onbeschadigd, de ketting roest. Rust roest, of is het roest rust?

Ik zou voor nu zeggen: “Blijf in beweging, dan rust/roest er niets”.

Ronald is geweest en hebben we weer heerlijk geteut.

Als hij op het punt staat naar huis te gaan, herinner ik me altijd weer een klein klusje. Helaas-pindakaas, volgende week dan maar. Opschrijven Froukje!

Het eten had ik al voorbereid, dus dat was snel op tafel en nog lekker ook. En zelfs een korte wandeling zat er nog in en nu hoeven we niks meer. Ook weleens lekker.

Morgen gaat Anne weer naar de Vierackers, naar Anneke. Het wordt vast wel weer fijn en ik? Zit daar maar niet over in. De dag vliegt om, drie uur moet ik er weer zijn en daarover morgen weer een nieuwe blog.

Welterusten voor straks...

FRAN