Extra dag...

24 Juni 2020

Een extra dag naar de opvang. Even weer wennen voor Anne.

Gisteravond buiten kunnen eten en dat mag in de krant. Dat is in jaren niet gebeurd. Ook buiten zitten, was onmogelijk. Wandelen kon niet, weinig wind en hoge temperaturen brachten ons buiten met krant en tijdschrift. Een nieuwe ervaring. Anne wilde het absoluut niet in het verleden.

Na een rustige nacht en een goed ontbijt is Anne weer klaar voor z’n jongens en vriendin.

Eerst dacht ik, zou het wel goed voor hem zijn? Het ging zo goed met twee keer opvang. 

Maar dan zou er voor hem in de plaats een ander komen en kan het daarna niet meer veranderen om zijnent wil. Anne besloot om het wel te doen, dus waar zit ik mee?

Alles loopt op rolletjes...behalve ontdek ik, dat Anne de pet niet op heeft.

Hij dacht, dat het zaterdag was, de schoenen hoefden niet aan. Ik zat ‘m nogal op de rug en daardoor is z’n pet vergeten. Dat is stom van mij. Hij heeft plekken in z’n gezicht en mag geen zon erop.

Ik pak de fiets en fiets naar.....de Vierackers., pet in de fietstas.

Vierackers, gemakkelijk te zeggen, maar zo’n oen als ik..... Ik heb echt de weg moeten vragen, tot de bordjes uitkomst boden.

Liesbeth verwelkomde mij met een kop koffie en ik had koeken voor de jongens. Er waren er maar drie.

Aart, Anne en nog iemand waarvan ik de naam niet weet. Z’n praten was zo moeilijk, dat ik hem graag had willen helpen met hetgeen hij wilde vertellen. Wat zwaar voor die meneer.

Nog een kop koffie daar gedronken en toen op de fiets door Assen. Warm, echt warm.

Geen kapper in de snelheid gezien, wel eentje voor mannen, speciale mannen met aparte kapsels. Ik heb het niet gedurfd. Nog snel een kroket gescoord bij “de Fontein” en nu weer thuis aangekomen.

Alle zonwering in de goede stand. Het is nog maar één uur en ik hoef even niks.

Wel een extra jasje voor Anne gekocht, in geval Johnnie er weer mee vandoor gaat. Foei Johnnie.

Vandaag alles klaarzetten voor een simpel stamppotje, Anne z’n favoriet, hoeft ie niet te kauwen.

Gehakt erdoor met vele kleuren groente en klaar is Froukje. Misschien eten we weer buiten.

Wie zal het zeggen. Het kan, het weer is goed, geen wespen te zien, nu Anne nog....afwachten dus.

We aten binnen nadat Ronald hier een poos was geweest. Het waaide een beetje meer en binnen gaat ook wel goed.

Alles loopt wat minder soepel, Anne is ineens een ander persoon. Ligt zo dwars en ik word uiteindelijk zo moe en schiet uit m’n slof. Dat moet niet, maar het gebeurt wel.

Anne is ineens rustig. Ik heb nu al de sleutel van de schuur en garage in m’n zak. Hij wil steeds iets doen, wat ik niet goed vindt.

Eten ging wel goed, het toetje werd weer mopperen. En vanavond zegt ie ineens: “Ga je er weer vandoor?”. Ik zeg hem, dat ik dat toch nooit doe. Vraagt ie: “Woon je hier dan?’

Dat vind ik dan weer zo eng en de echte avond moet nog beginnen.

Ik stop hiermee en probeer duidelijk te zijn voor en met Anne en hoop, dat hij de rest van de avond vergeten is. 

Zo snel kan het gaan.

Duimen? Ik doe niet anders.

FRAN