25 Juni 2020
Greet/Grytsje
gaat een weekje foetsie en dat is haar gegund. Ik probeer iedere dag iets te
schrijven.
Het
belangrijkste van vandaag is, dat m’n bloeddruk goed is, Anne naar de Vierackers
is en dat het een warme dag is.
Hierboven
is het 30 graden en dus...snel in bed en in bed flauw vallen.
Anne
vertelde, terwijl hij in bed kroop: “Mijn voeten zijn gerestaureerd, zonder
bloedvergieten”. Dat vind ik dan weer zo bijzonder.
Het is al even geleden,
maar dat is ‘m toch bij gebleven en dan die uitdrukking..
FrAn
26 Juni 2020
Nu 29
graden, dus nog te warm. Niet klagen, maar dragen....is het devies.
De dag
draait weer, straks Reyer, de fysio-therapeut, verder de hele dag vrij. Wat heet
vrij.... Geen activiteiten die moeten in ieder geval.
En dan is
er koffie, koffie met appelgebak. Buiten koffiedrinken? Vast wel, ik wel in
ieder geval.
Dat is
allemaal gelukt en kwam er ook nog een jonge vriend langs. “Koffie?”, “Ja
Graag”. Appelgebak, de laatste. Zo leuk, hij is ons nog steeds niet vergeten en
hij is zo welkom.
Zelfs Anne herkende hem, z’n naam en waar hij woonde.
Inmiddels
broodje gegeten en is de Fysio weer geweest. Morgen is er weer een dag, deze is
te warm om hier te zitten.
Vannacht 30.4 graden, nu 28.5, dus valt mee (???)
Het is nu
7 uur en inmiddels over de 30 graden!
FrAn
27 Juni 2020
Gisteravond
en vanmorgen woorden met Anne over de pillen. Ik denk, we zitten even in de
periode van pillen slikken. Hij wil ze zonder node hebben, ik MOET hem op
andere gedachten brengen.
Ooit had
ie het met de inlegkruisjes. Ik vond ze overal, gebruikt en ongebruikt. Nu
liggen ze ergens waar hij niet bij kan en klim ik iedere avond om eentje te
pakken. Dat gedrag is weer voorbij.
Nu de
pillenmanie? Dat is erger, dat andere was gewoon lastig en onhygiënisch. Ik
moet er een weg in vinden.
Ik zit
hem al zo op de lip, ik word er zelf krankjorum van. What next?
Zakdoeken
blijft, hij gebruikt ze overal voor, te pas en te onpas. Overal vind ik kleine
afvalstukjes. Een voordeel is, hij zoekt ze ook wel weer op, is altijd alles
van de grond aan het pakken. Al jaren. Dat hoort er zo bij.
Alleen
als ie de tafel gaat schoonmaken met een vieze zakdoek? Nee, dat wil ik niet.
Dus alarm, hij vindt echt niks vies wat van hem is. Sorry, ik wel!
Het heeft
geonweerd en het is hier vies-warm.
Ook niet weer om te wandelen, buiten is het
benauwd.
Ik ben
soep aan het koken, groentesoep, het ruikt al lekker en dan komt het goed.
Ik maakte
Anne net bed-klaar, vraagt ie: “Ga jij nu met de trein?“. “Nee”, zeg ik, “ik
wil geen mondkapje op, ik loop naar boven”.
Vindt hij
ook allemaal best. Ook de WC kon hij al niet meer vinden, ik geef hem dan de
hand en loop even mee. Voor de nacht heeft hij een fles. Soms gebruikt ie ‘m en
soms niet.
FRAN
28 Juni 2020
Gezond
weer opgestaan na een rustige, maar wel warme nacht. Ik wilde “HETE”nacht
schrijven, maar dat roept andere gevoelens op.
Pas een
kop koffie gedronken met honingkoek erbij. Ik wist niet eens, dat ik het had.
Ook die koek kan er goed mee door. Ik zit al op drie soorten. Gemberkoek/Oude
wijven/Honingkoek. Trouwens blanke reepjeskoek uit Friesland? Ook niet te
versmaden.
Simpel
mens hé?
Wandelen
zit er niet in, het regent af en toe en die tijden kloppen niet met
Buien-Radar. Linke koek dus, weer een heel ander soort koek.
Verder
verloopt de ZONdag, zo ik me hem voorstel, behalve de ZON, die komt en gaat,
zodat mijn was weer boven hangt. Ach Froukje, er zijn ergere dingen, zeg nu zelf.
Weer een waar woord.
Anne
wilde niet wandelen, het waaide te hard en dat laatste was waar. Ik bedacht
iets. Naar de Jumbo, dat wil ie altijd wel, dus....gevraagd, zodat ik niet
helemaal naar de Aldi hoef morgen. Helemaal om, tuurlijk wil hij dat wel. Dus...we
hebben gewandeld.
In de
winkel is ie heel trouw, blijft mooi achter me.
Uit de winkel maak ik mijn
handen schoon en die van hem en ineens wilde hij ook z’n rollator schoonmaken.
Niemand ziet aan Anne, dat er iets mis is en wat Anne wil.....echt wil!!!
En ik
maar mopperen. Zie je ‘t voor je? Achteraf is het wel lachen, maar ik lach wel
alleen en niet meteen. Nu pas, nu ik dit schrijf.
Hier stop
ik, genoeg beleefd, toch? Oh ja, een ijsje als verrassing met abrikozenjam.
Anne smult en .... ik ook.
FRAN
29 Juni 2020
Vanmorgen
was Anne humeurig. Waarom ze hem niet verteld hadden, dat ie gehaald zou
worden. Ik ga hem dan eerst een beetje uit de weg. Ik doe niet snel wat goed in
zo’n situatie.
Een
poosje later vertel ik dat Ilona half tien komt. Meestal vind Anne dat niet
leuk, dan thuis te zijn en dat hielp. Ik zeg nog: “Maar Anne, het is maandag en
dan ga je altijd naar je vrienden”. Hij verstaat het niet of wil het niet
verstaan. Anne scheert zich voor de derde maal en ik maak de dagelijkse puzzel.
Lees de krant vluchtig en Ilona komt al binnen.
Het
duurde niet lang, de bus was gearriveerd en Anne gaat met groot gemak bijna
rennend naar de bus.
Ik pak ‘m
nog snel bij z’n kladden en eis een kusje en zeg erbij: “Ook al ben je boos,
dit wens/wil ik”.
Waarom ik
dan zo kattig ben, weet ik niet. Ik heb altijd het idee, als ie weggaat, moet
ik afscheid hebben genomen, de man is zwaar ziek en er kan iets mis gaan.
Tot nu
toe rustig bij Liesbeth en zijn vrienden, dus alles gaat goed. Wij, Ilona en
ik, doen even goed ons best en drinken daarna een stevige kop koffie. Zulke
mooie grote mokken gekocht bij de Kringloop. Ik een paarse en zij de grijze.
Nu
stofzuigt ze beneden, ik tik dit verhaaltje in en dan is het weer haar tijd te
gaan.
En ik? Ik
weet het nog niet, vrijheid/blijheid.
Ik blijf
thuis, straks de arts nog bellen voor Anne z’n pigmentvlekken. De
verpleegkundige wilde graag, dat de arts er naar ging kijken.
Pas belde
iemand voor de tuin, hoe groot ie is, wat de bedoeling is. Iemand maakt
binnenkort een afspraak om te komen kijken en te beoordelen.
En ineens
ben ik genezen, ik hoef er zo nodig niet uit. Pas op de plaats dus. Het wordt
me in tijd ook een beetje beangstigend. Tot zover en niet verder. Anne kan
kwart voor vier alweer thuis zijn of bijna...
Ik ben
even languit gaan liggen, de temperatuur was zo uitdagend. Anders 31 gr. en nu
23. Wie doet mij wat.
Anne kwam
thuis en bleken ze al aan de deur zijn geweest, zelfs gebeld, maarrr de bel zit
in de keuken, niks gehoord. Toch zat ik kwart voor vier alweer beneden. Erg
vroeg dus.
Huub was
de chauffeur en volgens Anne had hij van hem een ijsje gehad. Wat een lieverd.
Anne is
zo helder als glas en vertelt veel, zo fijn, alleen het broodje met veel
fruit???? Helaas niet te controleren, er zat geen verslagje bij. Maakt niet
uit.
Wij
probeerden nog een rondje te lopen na een kop thee, maar Anne z’n pet werd
afgerukt en zijn we weer hardhollend en lachend huiswaarts gegaan.
Het is
goed zo, het voelt zelfs vochtig aan.
Een lang
verhaal deze keer, hopelijk is het te pruimen.
FRAN
30 Juni 2020
Vanmorgen
klokslag 9 uur kwam Anet Anne verlossen. Doorprikken en wassen. Hij zit er weer
keurig bij en kan hopelijk weer normaal plassen. Vandaag even afwachten.
Tussen de
middag komt onze arts naar de pigment-vlekken kijken en daarna misschien toch
wandelen? Het weer ziet er triest uit, wij doen daar niet aan mee. Anne is heel
rustig, niks geen commentaren, ik zal goed op hem passen.
De arts
is helaas niet geweest, kan nog na 4 uur komen. Ik heb gebeld, moet toch wel
weten, waar we aan toe zijn. Ook kunnen we gebeld worden, dus er even uit is
onmogelijk.
Gelukkig is het weer ook niet optimaal, dus lopen we niet veel mis.
Dan wandelen we maar later op de dag.
Ik ga een
handwerkje zoeken, zulke dagen zullen vaker komen en ik vind gehaakte of
gebreide sjaaltjes heel leuk om los te dragen en als ik iets leuk vind, wens ik
het in vele kleuren en garen zal niet het probleem zijn. De tijd meestal wel,
maar probeer het. Vind het zo leuk staan, zo’n losse flodder om de nek.
Anne
blijft eng rustig vandaag. Moet ook vaak plassen na de prikactie. Langs 2
wondjes de zoute plas zal ook niet prettig voelen en dan nog een bezoek van de
arts. Het zal allemaal meespelen in wat Anne denkt en voelt.
Telefoon,
wederom Celine, de arts had weer een spoedgeval ertussen en komt tussen kwart
voor en kwart over 6 uur. En ik begin daar toch te lachen, kan de dokter gelijk
mee-eten.....
Ik denk,
we eten wat later, of ze belt wederom een nieuwe tijding. En...zoveel spoed
hadden we niet. Maar ja, het loopt nu zo en ik vind het lachwekkend, hahahaha.
Dan na het eten nog maar een rondje lopen, wat een dag...
Eten
staat op, de arts is geweest, Dr Mulder. De vorige was eraf en opgevouwen, de
andere was in de machine, uit de machine en gehangen en dan is er iets voor de
Minister van Binnenlandse Zaken, n.l. eten.
En
daarna.....wandelen? Of ik zak algeheel in.
De regen
maakte voor ons het besluit niet te wandelen, geen eigen keus dus.
Dr
Mulder is een gezellige arts, ze mag, zo nodig, wel vaker bij Anne komen
Anne
hoeft niet naar de huidarts, de assistente mag de plekken op z’n hoofd
aanstippen.
Dit was
het voor vandaag, ik kom hier even niet weer, genoeg is genoeg.
fran...met
kleine letters, meer is er niet van mij over.
1 Juli 2020
Hé hé,
hij is onderweg. Het was duidelijk niet z’n bedoeling. Tja, hoe leg je dat uit.
Hij heeft zelf toestemming gegeven.
Van mij hoefde
hij niet, maar zou later niet meer kunnen, dan was zijn plek bezet. Hij wilde
graag bij z’n vrienden blijven, ze draaien al een poosje zo.
Ach,
maandag was ie ook al boos, toen vond ie, dat ze hem dat moeten melden van
tevoren. Hij wilde de heg doen.
Ik hoop
toch zo, dat er snel hulp komt, het zit hem zo op z’n rug. Gisteren was bijna
de hele dag regen en was ie ook zo verslagen vanwege de prikactie en dat later
de arts nog zou komen voor de huidvlekken. Hij kwam z’n stoel amper uit.
Vandaag voelt ie zich weer goed en sterk en dan wil hij niet weg.
Uiteindelijk
gaat ie blij en vrolijk op pad, bij dit ouwe mens blijven bevalt hem ook niet
altijd zo best.
En nu is
het mijn beurt, wat zal ik eens doen, waarheen leidt mijn weg, die ... ik moet
gaan?
De
kapper. Eliana heeft het geknipt, een jong meisje. Het kost iets meer, dan zit
het ook goed.
Alhoewel ik van kapper Noorman niks verkeerds kan zeggen, ze
knippen uitstekend.
Ik voel
me door hen een beetje in de steek gelaten, ik zit met tijden in de knoei en
steeds als ik bel, kan het meer dan een week later en op de verkeerde dag. Niet
hun schuld, maar overleg is er ook niet.
Hier
naartoe belde ik en moest of kon meteen komen, geweldig. Troelstralaan, ooit
woonden we daar.
Voor 1.70
Euro in de stad gegeten en nu een glaasje water, wie doet het mij na?
Verder
verliep de dag rustig, totdat Ronald, Johanna en Desmond nog op bezoek kwamen.
Was dat even gezellig?
Ja, dat was het zeker. Dan vliegt de tijd.
Helaas
verliep de avond met gebreke, Anne kreeg een bloedneus. Een bekend voorval,
maar deze keer was Anne het vergeten. Of ie zelf iets gedaan heeft, zou ik niet
weten. Hij kwam in paniek van de WC.
Hoe
rustig en zeker ik ben, hoe beter het met Anne gaat.
Hij ligt
in bed, ik ben er ook klaar voor, de neus LIJKT rustig, Anne ook.
We
proberen te slapen.
2 Juli 2020
De nacht
was rustig, maar echt slapen durfde ik niet. Vanmorgen oogt Anne niet helder en
zou liever niet weggaan.
Bij mijn
vraag of ik ze moest afzeggen, reageerde hij weer negatief. Dat kan niet,
volgens Anne.
Ik heb
wel even een e-mailtje gestuurd naar de dames. Als er dan iets is, weten ze er
al van.
Voor
vandaag heb ik een afspraak met Desmond. En dan maar hopen, dat het droog is.
Desmond
is de jongste van onze drie kleinkinderen en af en toe verlang ik zo naar hen.
Dus vandaag is het Desmond, ik ontmoet hem bij een snackbar in de stad, terwijl
ik gisteren nog een kroket heb genuttigd bij “de Fontein”.
Dan maar
een kinderpatatje, meer kan ik echt niet op en verder niks. Des mag nemen, waar
hij trek in heeft, daar geniet oma al van. Deze keer kiest Desmond “City
snack”.
Desmond
kan best kiezen, maar de regen is ons de baas. Maandag opnieuw proberen?
Maandags zijn ze niet open, herinner ik mij.
Och gossie, jammer voor Desmond.
Ik heb
mezelf maar een eitje gebakken met geitenkaas en iets van vleeswaren, ook
lekker. Oploskoffie erbij en ik ben weer dik tevreden.
Morgen
gaat deze blog van meer dan een meter van start, Greet is weer thuis, hoera.
Het is een lange, maar niks moet en alles mag, dus moeten lezen is er niet bij.
We
maakten een ommetje, ik was er nog niet uit geweest en nu ga ik pasta maken met
van alles en nog wat erin en geruld gehakt.
De
avonden lopen vaak niet zo goed, dat zal moeheid zijn, vooral na een dagje
Vierackers. Daarover meld ik dus even niks, ik stop eerder.
Na deze
weer dagelijks, ik weet niet of ik iedereen blijf sturen, merk en hoor zo
weinig en dan vind ik het wel erg eentonig.
Uiteindelijk
schrijf ik ‘m voor mezelf om vooral los te laten, wat is geweest en m’n ogen
naar/op de toekomst, mocht die er nog zijn, te richten.
Veel
leesplezier voor wie zich eraan waagt...
FRAN
No comments:
Post a Comment