Onrust en ongeloof....

5 Juli 2020

Vannacht was voor Anne weer onrust ten top, dus ook voor dit ouwe mens.

Ik had het kunnen weten, een hele dag binnen, dan is ie niet moe te krijgen, terwijl hij de dag door gaapte. Ik denk van verveling?

Ik zal het hem maar niet kwalijk nemen en een volgende keer in huis dingen bedenken, bewegen bedoel ik.

Deze nacht had ik i.p.v. een nachthemd een shirt aangetrokken. Draag ‘m eigenlijk nooit en nu ben ik toch mooi ‘s nachts. Niet dat Anne het zag, maar ik voelde me wonderschoon.

Je weet nooit, wat ik op de trap nog eens tegenkom..... Oh Oh, foei Froukje.

Heerlijk gedoucht en even dit intikken en dan koffiezetten, ik ben er aan toe. Nog wat wasgoed van het rekje plukken en opvouwen, nieuwe was in de machine. Meer even niet.

Waar trouwens dat woordje ongeloof voor staat?

Anne was vannacht weer niet thuis en vroeg of het raam bij z’n bed het enige raam was in dit huis. De rolluiken sluiten alles af en ik zei prompt: “Er zijn nog twee”, en wees ze aan. “Als je het te licht vindt in de kamer, laat ik daar ook zo’n rolluik plaatsen.

Wat vind je daarvan”. “Hahaha”, lachte Anne vol ongeloof.

Als hij zich niet thuisvoelt, is bijna alles fout in huis. Nu is alles weer goed en is ie blij, dat ik weer op ben en de boel regel.

Ik zet z’n ziekte Dementie te koop op Marktplaats. Gratis af te halen, nog beter.

Onrust was vannacht, ongeloof telt nog steeds. Froukje heeft het druk met de was en alles binnen. Is moeilijk te snappen voor Anne, dat het zoveel tijd kost.

Koffie is erin, nu rennen naar...je raadt het al....het kleine kamertje.

Helaas, Anne is me voor. Weer snel naar boven. Toiletje weer legen natuurlijk. Jakkie nog aan toe, kom ik vandaag wel klaar/gereed?

Nieuw onderwerp...

Papier-container moet morgen bij de weg. Anne wil zo graag helpen, maar dat duurt een eeuwigheid. Loopt met een stapeltje kranten naar de bak. Ik kan het niet aanzien. “Kom maar Anne, geef mij het maar!” 

Anne kijkt vol ongeloof, “Kan dat zoooooooo“? “Ja, ik kan alles” en donder alles in de container. Sorry voor m’n grof taalgebruik, ik zit even in die modus. Er is even zoveel te doen.

Taraaa.... de was hangt, de andere opgevouwen, nog even rennen en ik ben Anne weer trouw.

En dan is er de lunch. Was goed te pruimen en dan buienradar bekeken. Buien af en aan, zou het nog lukken? Nu heerst er bij mij ongeloof. De zon komt en gaat, dan weer lichte regen en dan weer opnieuw.

Een miezerig buitje en daarna droog weer en af en toe zon. Maar een lichte storm, dat dan weer wel. We gaan niet wandelen, Anne fietst op z’n trappertjes en daarna proberen we Formule 1 ergens te vinden onder het genot van een glaasje bowl.

Daarna probeer ik nog wat gezonds op tafel te zetten, het wordt moeilijk. Een pot Chinese boontjes, aardappelen en hamburgers.

Niks anders meer in huis. Zelfs de toetjes zijn niet meer compleet. Morgenmiddag kan ik pas op pad. Morgen komt Ilona me helpen en dan zou ik ‘s middags even snel kunnen, want...ik heb van alles nodig. Zover heb ik het nog nooit laten komen, zelfs brood is beperkt.

Toch lastig hoor, als het weer je tegenzit en je rekent op de volgende dag, terwijl dat ook niet lukte.....jemig.

Deze blog is genoeg voor vandaag, morgen zien we wel weer.

Iedereen nog een prettige avond, ook al is dat dan alweer op de maandag.

Wat kan ‘t schele.....

FRAN