De klok en zwart setje...

7 Juli 2020

Kom ik beneden om 8.20 uur, zit Anne al op z’n luie stoel.

Ik zeg: “Goeiemorgen Anne, goed geslapen?”. “Ja”, zegt hij, “gaat wel”. Ik vraag of ie allang op is en hij zegt: “Nee, vanaf 9 uur”.

De klok wordt steeds moeilijker. Ik ben pas om 8 uur  opgestaan, terwijl ik Anne naar de WC hoorde gaan. Hij is dus een uur in de war.

Gisteravond wilde hij om goed 9 uur al op bed, want het was al over 10 uur. De avond ervoor was het om 10 uur nog maar 9 uur in zijn ogen. Het gaat duidelijk niet meer goed met klok-kijken.

Z’n horloge bekijkt ie de hele dag. Verzet de tijden en dat blijkt dan ook wel zo te zijn, dat de juiste tijd er anders uitziet voor en bij Anne.

Ik moet even iets rechtzetten. Anne heeft z’n horloge niet goed bijgezet. Hij is er altijd mee bezig, maar nu blijkt, z’n horloge loopt een uur voor.

Logisch dus..... Ik mag het niet voor hem bijwerken, dus het blijft gokken in welke tijd Anne leeft en gaat leven.

Morgen weer naar z’n vrienden, wel met tegenzin, dat blijft vervelend. 

Ik ga met Desmond een snack eten, duimen voor droog weer? Ja...graag!!!

Was-dame Pauline is weer geweest, wenste ons nog droog weer en een prettige wandeling en op slag ging het regenen. 

Het ligt niet aan haar, we wachten af, ben maar weer eens gaan wassen, dat moet toch en dan boven weer drogen.

De was hangt, de lunch zit er in en ik kom ergens achter, waar ik me een beetje voor schaam.

Zondag wilde ik douchen, pak hemd, slip, beha  bij elkaar en wilde me deze keer in de slaapkamer aankleden. Anders altijd al in de douche.

Ik verwachtte een e-mailtje en wilde zo snel mogelijk kunnen. 

Ik douche me, was m’n haar, droog me af en ga de slaapkamer in.

Nergens m’n setje, het was toch een duidelijk stapeltje. Ik kijk zelfs onder de dekens, onder het kussen, zelfs onder het bed in m’n schoenenkrat. Niet te vinden. Ga in m’n nakie naar de ander slaapkamer, ook niks.

Zie je het voor je? Rennend in m’n nakie, boos op mezelf...

Het is geen ramp, ik heb meer, dus uiteindelijk alles opnieuw gepakt en aangetrokken, e-mail helemaal vergeten.

Het rare was, het was weg en bleef weg, twee dagen lang.

Vandaag heb ik het beddengoed van Anne’s bed, allemaal zwart met rode en gele figuren, dus...de zwarte was, gewassen en wat zat daarbij? M’n zwarte setje.

Hoe stom kun je zijn? Zo stom dus. Maar het is weer bovenwater, ik hoef niet langer zoeken. Morgen zit ik er weer in.

Eindelijk weer eens een best eind gewandeld en wat voelt dat fijn. Het was droog en het bleef droog.

Inmiddels alweer aan het voorbereiden van het eten en dan is er rust, rust in de tent.

‘s Avonds is altijd wat moeilijk om nog hier iets aan toe te voegen. Meestal is Anne dan moe en voelt zich niet thuis en kan ik niet naar boven gaan.

Dus tot hier en niet verder.

Bedankt voor jullie aandacht. Flauw hé?

FRAN