9 Juli 2020
Vanaf
morgen moeten we weer een poosje zonder m’n nicht doen, dus komt er daarna
weer een lange blog. Ik blijf lastig, schrijf of het m’n lust en m’n leven is,
wat uiteindelijk ook zo is.
Anne werd
vanmorgen laat opgehaald, daar begon mijn dag. Sonja kwam nog, veel gebabbeld
samen.
Uiteindelijk
besloten we toch per auto mijn boodschappen te halen, maarrrr......er moest nog
gebeld worden en de telefoon niet meer zo vol.
Mijn
oplader paste niet in die telefoon, dus besloten we ieder een kant op te gaan.
In onze fantasieën zouden we zelfs ergens een hapje eten, maar voor mij werd het
een lekker broodje bij de Aldi.
Ik kon
niet wachten tot ik thuis was en peuzelde bij m’n fiets een heerlijk
Pecan-broodje op. Wat was dat lekker. Wel heen zowel als terug in de regen,
maar zo zacht, dat het me niet stoorde.
Ik ben er
even lekker uit geweest, voorraad gehaald, zogezegd gehamsterd om niet in
verlegenheid te komen bij het niet kunnen. Zat op tijd thuis en Anne kwam vier
uur, zo de chauffeur al had gezegd.
Nog even
gezwaaid naar hem en een vriend van Anne. Die vertelde vanmorgen al, dat ze samen
zoveel deelden, geen Aart, maar wel een vriend.
Voel me
sterk en goed. Kom maar op.
Anne komt
moeizaam op gang met verhalen over de opvang en ik trek alles eruit wat
mogelijk is. Ook nog een formulier met informatie gekregen, wie doet je wat.
Pas maandag is de volgende dag voor de opvang.
Morgen
komt de Fysio weer aan de beurt en komt de assistente van de arts Anne’s
pigment-plekken op/aan z’n hoofd wegbranden/aanstippen.
Dat is,
wat ik me ervan voorstel. Maar vanaf nu zijn we vrij en blij. Eten we een
lekker stamppotje en proberen te genieten van de rest van de dag.
Bij deze
wens ik Greet een fijne vrije tijd bij familie en tijdens een concert en dan
komen we je wel weer tegen nadien, of jij ons, wie maar eerst is.
Mijn dag
zit erop en die was fijn, zelfs met dat miezerige weertje van vandaag.
FRAN
No comments:
Post a Comment