23 Juli 2020
Een late start deze keer.
Huub vertelde gisteren, dat ze vanuit Vierackers vroeger gingen starten,
omdat al meerdere personen komen per keer.
Dus...zaten wij vroeg klaar en al wie kwam, geen busje. Uiteindelijk wel
natuurlijk, toch valt dat wachten Anne heel zwaar. Hij heeft zo z’n best gedaan
vroeg klaar te zijn en leg dan een dementie-patiënt eens uit, waarom het zolang
moet duren.
Houd hem dan maar eens op de stoel.
Kreeg uitleg van de chauffeur, tuurlijk snappen we het, het is alleen
wel lastig.
De zon schijnt, een vrije dag, de fietsaccu geladen, wat gaat Froukje
doen? Nog even niets, eerst is er koffie.
Koffie is op en dan vlieg ik naar waar ik wil zijn.
Ik had veel geluk, twee lange broeken, één T-shirt en twee hesjes
gekocht voor nog geen twintig euro.
Ik ben blij. Het wachten is nu op Anne en daarna sluit ik.
Anne is terug, had vanmiddag de pillen niet gehad. Dat is nu weer
jammer. Anneke zowel als Liesbeth denken echt nog, dat hij het kan onthouden.
Nee dames, echt niet. Ik ben er heel alert op, dus zag het meteen. Hij
heeft ze zo dringend nodig.
Zo’n spierziekte moet je niet onderschatten.
Nog even snel een foto van de Kaapse viooltjes gemaakt, zijn ze
prachtig? Ja toch?
De dag is voorbij voor Anne, hij vertelt niks meer, dus laat ik hem met
rust, heeft wel net een ijsje gehad, dat valt er steeds erg goed in.
We eten een stamppotje en daar gooi ik de goulash doorheen. Dat MOET
goed zijn, als ik erover nadenk, kom ik tot die conclusie.
Dit was de donderdag. Ik vond ‘m fijn, Anne vond ‘m wat raar gaan
vanmiddag.
Ik ben er nog niet uit, wat er raar gegaan is, we laten het er maar bij.
Hij is thuis en thuis is weer heel anders.
FRAN
No comments:
Post a Comment