Overladen...

6 Juli 2020

Overladen kwam ik thuis van boodschappen halen.

Ik kon pas na de lunch. Ilona was hier vanmorgen om me te helpen met klusjes, vooral stofzuigen. Alles glanst weer, nou alles....bijna alles. Ik kan de rest zelf doen.

Het was gezellig met haar, we komen nooit woorden tekort.

Mijn e-bike met dubbele fietstassen vol boodschappen gehaald, nog een extra tas over de beide fietstassen aan het zadel gebonden. Zitten werd wat onaangenamer, maar wat Froukje wil, dat lukt haar. Zelfs nog een tas aan het stuur.

Gelukkig een rustige route, maar topzwaar was de fiets wel.

Nu alles alweer opgeruimd en is het wachten op Anne. Tussen de middag heerlijke aspergesoep gegeten en opnieuw een pot asperges gehaald. Niet te versmaden, ei en ham erbij, mmmmmm.

De bedden zijn beide weer verschoond, dus wasgoed genoeg. Morgen maar mee bezig. Vandaag kan niet meer. Als Anne thuiskomt, wil ik er voor hem zijn.

Hij ziet er niet meer naar uit naar de Vierackers te gaan. Dat is zo jammer. Z’n vriend is ook ziek, misschien is dat mede een oorzaak. Volgens hem heeft Liesbeth problemen, maakt hij zich echt druk om, ze is zo anders volgens hem.

Anne is best een fijne kerel, maar nu meer een kind. Het went nooit en geen dag is hetzelfde. Je moet er wel flexibel instaan, anders red je het niet. Soms voel ik me een monster en soms.....gaat het me wel goed af.

Moet ik zelf wel zeggen, pluimpjes blijven uit.

Tot straks. Het wachten is nu op Anne.

Anne is er weer en was niet ontevreden. Z’n vriend Aart was er ook weer. Dat is al een stuk beter, sinds lange tijd waren ze nu weer met z’n vieren.

We wilden wandelen, maar het regent en volgens buienradar is het niet veel anders na nu en daarna.

Ik ga eten maken, misschien lukt het vanavond dan nog even. Ik ben vast van plan deze man moe te maken, dan zijn de nachten beter en daar heb ik ook voordeel van.

Weer een stapje verder, ons eten staat op, moet zich even redden en dan is het smullen? Laten we het hopen. Gewoon een ouderwets kostje, bruine bonen met Chinese kool, rode ui, zoete rode paprika, gember en natuurlijk magere spekjes.

Ik proef het in gedachten, dat MOET goed zijn, oh ja, nog een knoflookteentje extra.

Toetje als van ouds, aardbeien-yoghurt, Griekse steil 10% voor Anne en ik, zei de gek, Skyr 0,1% en allebei gele vla als extra. Wie het niet lust, blijft maar thuis. Ik proef het in gedachten, het is goed !!!

Hier de foto van mijn baksel. Het was heerlijk en is allemaal opgegaan en dat zegt wat van ons en de smaak. Die is raak.

Ons etentje was perfect, nog wat zuur en grove mosterd erbij. 

Je wilt het geloven of niet, beiden zijn we kleine eters, maar dit ging er in, tot de laatste snik. Heerlijk en zo eenvoudig.

Gelukkig liggen we vannacht apart, want dat wordt broekhoest en een knijper op de neus.

We buiken nog even uit en dan kom ik jullie morgen wel weer tegen.

FRAN