Bloedneuzen en...de tuin

3 Juli 2020

Ik weet wel, we hebben maar één neus, maar twee avonden achter elkaar mis noem ik bloedneuzen. Gelukkig voor de nacht was alles weer rustig en de nacht erna ook.

De dag is weer aangebroken. Over een uurtje zal ene meneer Bultstra de heg komen knippen, spannend voor Anne....en voor mij.

Ik zei: “Dan eerst maar een kop koffie?”. Hij mompelde wat, ik kreeg de indruk, dat het niet de bedoeling was en ik bedoelde het zo gastvrij en als kennismaking. We zullen het zien en beleven.

Eerst maar even het toiletje boven naar beneden tillen en legen. Jeetje, wat ik als oud mens bij elkaar regen in de nachten in 2 weken. Ik weet het,  ik kan het ook per week doen, maar heb het idee, dat mijn weken sneller gaan dan die van anderen.

Enfin, het is weer gebeurd, mijn hond kan z’n gang weer gaan.

Via Vaart Welzijn krijgen we een soort tuinman. Hij is al ingeburgerd. Dat lukt hier meestal wel goed. Ik probeerde hem wel een soort thuis te laten voelen.

Samen zijn hij en Anne nu in de tuin bezig na eerst een half uur teuten en koffiedrinken.

Ik ben zo blij, oh oh oh, wat ben ik blij. Anne kan het echt niet meer. Als Anne dit ook accepteert, dan ben ik de blijheid ten top. Het vervelende is, iedereen die hier komt, praat tegen mij, Anne heeft vaak ook geen weerwoord. Ik zal bij alles proberen Anne te betrekken.

Wat ben ik op dit moment blij. Zo kan ie wel weer....

De “jongens” werken hard. De groene container werd door Anne over het hoofd gezien en alle afval kwam in de grijze terecht. Anne kwam mij vragen waarom wij geen groene container hebben. Ik wijs hem de groene en hij is het er niet mee eens. Ik rij de groene naar voren en zie de grijze al vol afval.

De tuinman Bultstra is zo goed en tilt de grijze op en leegt ‘m in de groene. Gelukkig had Anne wel de zak voor de grijze er even uitgezet. Dementie gaat echt heel ver.

Dit is weer opgelost, gelukkig. Ik durf ook niet met Anne erbij te vertellen dat Anne dementerend is. Dat zal zwaar vallen, vooral dat ik het zeg.

Hoe moeilijk kan het zijn. Zo moeilijk dus. Ik wil Anne sparen, maar de tuinman MOET het wel te weten komen, dan snapt hij het gedrag wat beter. Ze zijn zo stil met z’n beiden. Ik ga weer even kijken.

De tuin is opgeknapt, nog niet zo die moet zijn, maar ik ben blij, erg blij.

Huppelepup Bultstra bleef een poosje nog napraten en nog een kopje koffie drinken en het werd erg gezellig. Hoorde zelfs van hem, dat hij de heg had geknipt bij onze ex-buurvrouw. 

Ik wist niet welke weg ik moest gaan om aan z’n adres te komen. Zij dus wel. Jammer dat we niet overlegd hebben, het had me een boel tijd gescheeld.

Nu komt zo onze Doré en misschien daarna nog een rondje, alhoewel de lucht aardig donker wordt.

Doré zag, kwam en overwon. Anne is weer fit en vrolijk. Nou vrolijk...dat is hij de laatste tijd steeds minder.

Misschien doe ik het niet helemaal goed, hij lijkt niet echt gelukkig te zijn. Ik ben streng, maar rechtvaardig, zo denk ik zelf. Hoe kan het ook, als er een heleboel niet begrepen wordt en mensen je niet snappen en/of andersom.

Misschien helpt een wandelingetje.

Het is gelukt, na onze lunch toch gewandeld, een bekend blokje om, maar beslist niet de kleinste. Zelfs even bij de brug op het bankje gezeten en dan maar weer huiswaarts. Nog twee scheepjes zien passeren en nu weer thuis van weggeweest.

Inmiddels bijna half vijf. Ik maak onze maaltijd alvast zover klaar, dat het daarna over ruim een half uur opgediend kan worden.

Wat eten we? Ik heb helaas geen boodschappen kunnen halen gisteren en vandaag was de wandeling belangrijker dan de boodschappen. We passen ons aan. Als groente kies ik, prei, ui, selderie en voor de kleur rode puntpaprika en schilfers gember.

Gewoon met aardappelen en één gehaktbal voor ons beiden. Meer heb ik even niet en Anne wil het ook het liefst zo. Hij blij, ik blij.

Toetje voor toe, de mijne is op. Morgen maar halen.

Ik stop voor vandaag. Hopelijk vanavond niet weer een bloedneus. Ronald staat paraat mocht het in de nacht fout gaan. Zo fijn, dat gevoel alleen al, dankjewel troela.

Hoe vinden jullie onze tuin?

Opgeknapt? Vast wel!!!

FRAN