Een vroeg begin...

29 Juli 2020

Al vroeg spookte Anne beneden door het huis.

Ik laat hem in vrede. Het werd ook weer stil. Gisteravond meldde hij al, dat ie vandaag niet naar de Vierackers hoefde. Hij vroeg me, of ik dan bericht gekregen had.

Dan kan ik van alles beweren, hij weet het beter.

Toch was ie vanmorgen vroeg op, dus wist ie weer, het is Vierackersdag.

Vanmorgen geen verkeerd woord erover en alles verloopt goed, behalve de pijn die hij heeft. Die kan ik niet wegpraten, die is er. Hopelijk dat de pillen de pijn weer wat verzachten. Anne is geen klager.

Och jee, wat een naar begin. Wij huppelden hier nog om en daar was het busje al. We waren wel klaar, maar nog niet rijvaardig.

Anne moest de schoenen nog aan. Anne verstond mij niet, dus moest ik hard praten, bijna schreeuwen. Anne is het gewend, maar wat zal de chauffeur daar van denken?

Ik heb ze nagezwaaid en beloofd, de volgende keer half negen klaar te staan.

Voor mij werd het een drukke dag. ‘s Morgens boodschappen en ... ‘s middags boodschappen om morgen vrij te zijn en dan wat meer dingen te gaan doen, die ik leuk vind.

Het zal warm weer worden, dus een stukje/eindje fietsen? Lijkt me heerlijk.

Het is alweer avond, Anne had een leuke dag, de mijne was ook best een goeie en na ons maaltje zitten we voor TV. 

Het gaat ons goed, maar...het is ook nog vroeg.

Voor deze blog wil ik het goed houden en sluit daarom nu af...

Een vroeg begin en een vroeg eind dus.

FRAN