Plannen voor vandaag...

25 Juli 2020

Plannen voor vandaag?

Jazeker, wandelen, van alles mee en net even verder dan voorheen? Als ik het schrijf, onderwijl maak ik me al zorgen, als het niet lukt, wat dan?

Het Asser-bos, zo mooi.... Dat zit nog in m’n hoofd. Even afwachten wat voor weertype het zal worden vanmiddag.

Sandra, een nieuwe voor ons, van I care, kwam Anne wassen. Een vlotte tante.

Anne en ik vragen ons af, waarom iedereen bij ons zich zo opent. Anne wist het antwoord.

“Zo wij ons opstellen”, zegt hij en hij kon weleens gelijk hebben. Een ieder krijgt hier een kans en als ze dan blijven koffiedrinken, wordt het altijd heel gezellig.

Ik vind het weer reuze fijn, dat Anne zich zo makkelijk aanpast aan steeds weer een ander gezicht en een andere hand, die zijn lichaam aanraakt. Volgens mij vonden alle dames van I care hem erg lief.

Hij zet een stoel voor hen klaar en geniet zichtbaar van de openbaring van de “zuster”, zo hij hen noemt.

Onze plannen vallen compleet in het water. Buienradar geeft een nat beeld en we zien ze hier ook al voorbij komen. Helaas, een klein ommetje dan maar, tussen de buien door.

Als we samen maar wat meer dezelfde hobby’s hadden, dan was de tijd gauw gevuld. Alles wat ik noem, wil hij niet, maar zelf is er ook geen inbreng.

Anne leest de krant, daarna leest hij de krant en als afsluiting leest Anne de krant.

Ik puzzel, lees de krant en dat is het dan. Daarna is ie voor Anne. Dames gaan voor?

Het is meer een kwestie van de krant NOOIT en te NIMMER terugkrijgen, als ie eenmaal in Anne’s handen beland en voor je het weet, ligt ie in de krantenbak.

Wandelen was de bedoeling, tja....de weergoden zijn ons niet welgezind.

Ik denk maar als interieurverzorgster verder te gaan, geen hobby, maar wat moet, dat moet.

Nu een kopje nattigheid met een koekje, ach...het leven is zo gek nog niet. Het ijs is op en naar de Jumbo in de regen...dat moet je toch niet willen. Bovendien te voet? Dan kunnen we de ijsjes thuis drinken.

Voorlopig dus maar weer thee.

Toch na ons hapje nog even eruit geweest. Gaf net even wat meer lucht aan onze zaterdag en het was droog.

Je wordt zo lui van dat binnen hangen.

De TV was aangenaam vanavond. Toch was Anne weer behoorlijk in de war en vroeg naar m’n broer en dat die net naar boven was gegaan.

Daar schrok ik zo erg van en zei prompt: “Mijn broer is dood, al heel lang”. Ik schrok nog erger van wat ik zei. Ineens was Anne helder en zei: “Ja natuurlijk, ik ben alles weer even kwijt”. Ik heb hem in m’n armen genomen en gevraagd of ie mij asjeblieft altijd wil geloven en dat ik hem nooit iets wijsmaak.

Hij beloofde het.

Ik was even vergeten, dat Anne Anne niet meer is. Mijn broer, wat schrok ik, nu moet ik er steeds aan denken, hoe komt Anne daar nu bij. Hoe komt Joop ineens naar boven..... 

Moeilijk te snappen, gewoon maar accepteren, hij weet het zelf ook niet immers.

Een raar eind, toch gingen we heel goed uit elkaar.

Het voelt goed nu.

FrAn