Helaas...

19 Juli 2020

Een wandeling zit er niet in, prachtig weer, daar ligt het niet aan.

Anne heeft het druk. Als ik doorzet, gaat ie wel mee, maar dat voelt voor mij niet goed. Ik ben moe, dus wat doe ik?

Ik kruip op bed. Even tot mezelf komen.

Er gaan dingen niet zo goed en meestal ontstaat het ‘s avonds met het naar bed gaan.

Ik heb er een raar gevoel aan over gehouden en heus, ik doe m’n best het te overwinnen, maar heb nu rust nodig.

Het is inmiddels half drie, wie weet, kunnen we naar m’n napje nog even weg van de snelweg.

Niet gelukt, wel een kopje thee buiten met een gebakje. Gisteren gekregen van een ex-buurvrouw en laat ik nog niet weten waarvoor, welk feestje er in haar midden was.

Het eten staat op, Anne was ondeugend, stond op de trap, toen ik van bed kwam.

Ik kon zeggen, wat ik wilde, NO WAY. Ik kan ‘m niet meer de baas. Het gaat al een paar dagen mis met en tussen ons.

Als er niet snel verandering komt, zal ik toch moeten ingrijpen.

Is dat een goed idee? Nee, maar wel een moeten.

In plaats van dat ik trots op hem ben, moet ik zeggen, dat het niet mag.

Zo sneu, hij was zo handig en voor hem voelt het, of is er niks met hem aan de hand.

Mijn angsten zijn groot, dit wilde ik nog even kwijt.

FRAN